22 lis 2013

Bratysława - niedoceniana stolica kasztanów.

Żaden tam plac Pigalle, ale Bratysława to miejsce, gdzie jadłam najlepsze kasztany w życiu. Te owoce to dar natury rodem z piekła. Wabią smakiem, ciepłem, widokiem, a następnie podstępem szybko i skutecznie uzależniają. Ja po 2 dniach prawdziwego kasztanowego obżarstwa zachowywałam się jak narkoman na głodzie. Nie straszne mi były najciemniejsze ulice o zmierzchu, o ile na ich końcu była szansa na budkę z kasztanami. Dni zaczynały się kasztanami i na nich kończyły. Mówię Wam paranoja! 

Jak przyszło opuścić Bratysławę na rzecz kolejnej miejscowości, to moja twarz wyrażała tylko jedną emocję mówiącą: tam na pewno nie będzie kasztanów! Nieważne, że zamek, że rezerwacja, że przygoda, bo co to za przyjemność bez tych małych, obezwładniających smakiem owoców. 

A co gorsza moje przypuszczenia okazały się słuszne, więc doświadczyłam szybkiego i bolesnego cięcia, które gwałtownie odseparowało mnie od źródła przyjemności. Bynajmniej nie z mojej woli, ale przynajmniej dzięki temu powoli wychodzę na prostą. 
Maluję sobie kasztany na kartkach, ściągam ich zdjęcia z internetu i coraz śmielej spoglądam w przyszłość przybierającą wreszcie jaśniejsze barwy. Z odpowiednim terapeutą przeżyję do kolejnego razu, kiedy będzie mi dane zaznać kasztanowej rozkoszy, choć wieczorami wciąż słychać mój stłumiony szloch. Nadzieja i zagrożenie jeszcze w Jarmarku Bożonarodzeniowym, który już montują we Wrocławiu, choć mam świadomość, że te które tam dostanę będą jedynie gorszą wersją pierwowzoru.


Odchodząc od tematu kasztanów, który nadal wywołuje ekstremalne emocje, Bratysława budzi moje współczucie. Ktoś jej nieźle nabruździł twierdząc, że to najbrzydsza stolica Europy w pierwszym rzędzie z Warszawą, nieciekawa i w ogóle fuj, więc omijać z daleka, aby nie poczuć swądu bylejakości.

I tak pokutuje ta opinia, co przekłada się na jej niepopularność i chyba najrzadziej obierany kierunek przez turystów wśród europejskich stolic.

Nie przyprawia to o zdziwienie, nasz kontynent to architektoniczna perła, więc konkurencja silna i bezlitosna, ale dlaczego zaraz skreślać wszystko, co nie przypomina Pragi, Barcelony czy Paryża? Tak to jest, że jak chociaż raz rozpieści się oczy widokiem oszałamiającym to potem ciężko zamknąć, zapomnieć i wrócić do punktu wyjścia.

Nie byłabym więc sobą, gdybym nie postanowiła na przekór wszystkim rozeznać się w sytuacji. Staram się nie stawiać warunków, ale osobiście weryfikować opinie i wyrabiać własne poglądy. Zwłaszcza po Paryżu, który wbrew powszechnym zachwytom okazał się wielkim rozczarowaniem.

Kiedy gdzieś jadę chłonę atmosferę, poznaję charakter, zgłębiam specyfikę miejsca i słucham jego własnej historii. Jeśli się nie uda to wtedy "Houston mamy problem". Dokładnie, jak z nieszczęsną stolicą Francji, która swoim powszechnie znanym pozytywnym wizerunkiem spowodowała u mnie natłok oczekiwań, a nie spełniła ich zupełnie. Paryż nie nadążył za moim wysublimowanym polskim gustem, za to brak wymagań w stosunku do nieciekawej Bratysławy, zaowocowało miłym zaskoczeniem.

I nic to, że pierwszego dnia pobytu dopadło mnie przeziębienie najgrubszego kalibru i miałam wrażenie, że wraz z katarem spłynie mi cała twarz, tak jak strugami deszczu spływała Bratysława. Jaki to powód, aby nie zwiedzać? 

Okazało się, że żaden może poza tym, że mój nos wieczorem zamienił się w skorupę, dłonie w bryły lodu, a łzy wywołane katarem prawie odebrały mi zdolność widzenia. Inaczej bez różnicy czy kapie z nosa czy na głowę. Należało zaakceptować fakt wszechobecnej mokrości i chodzić, łazić, szwendać się. Tak też się stało.

Stolica Słowacji okazała się cichą, nieśmiałą damą, wręcz milczącą przy Pradze, jakby porzuconą przy drodze, nie wystawioną na setki wpatrzonych w nią oczu.

Jest, a jakby jej nie było. Nie próbuje wkupić się w łaski, nie pretenduje, aby być ładniejsza, lepsza, ciekawsza, nie walczy o podium i zaszczyty. Ona po prostu żyje własnym życiem, dumnie znosi niepochlebne opinie oraz utyskiwania i zadowala się świadomością, że trafią do niej tylko ci co powinni,  którzy podarują jej odrobinę czasu i nie pogardzą jej skromną szatą.
Bratysława to miła odmiana po europejskich, zatłoczonych stolicach, gdzie tratuje nas rozjuszony tłum, obezwładnia hałas, a widok centrum emanuje chaosem niczym z czasów bombardowań przez nieprzyjaciela, powodując nagłą chęć rychłego wycofania się rakiem na pobocze.

Tu nie czuć pośpiechu, napięcia i zadęcia, jakie często gości w wielkich miastach. Możemy spacerować ulicami Starego Miasta niczym po peryferiach, co rusz przysiadać w jakiejś gospodzie i raczyć się lokalnym piwem lub moją nr 1 herbatą ze świeżej mięty 
( mając na uwadze, że nasza świeża to ich czerstwa).


Bratysława daje możliwość bezstresowego zwiedzania, w przyjemnej nieśpiesznej atmosferze, bez tłumów oblegających każdy warty uwagi punkt. Tu  nie nęka nas napięty grafik, nikt nie tratuje w kolejce do wejścia, ani nie obowiązuje presja ciągłego przemieszczania się komunikacją, za to kusi romantyczny spacer czy  przechadzka po kasztany.

To nie rozhulana stolica, ale przytulne, kameralne miasto będące jakby tylko przy okazji centralnym punktem Słowacji. Miłe uczucie nie musieć wszędzie wędrować z  mapą, nie pilnować nadmiernie portfela, nie obracać się nerwowo za siebie, za to bez obaw przemierzać zakamarki miasta, nie czując oddechu zagrożenia za placami, nawet nocą.


Nie wiem, jak Wy, ale ja lubię swojskość, a to dla mnie najbardziej trafne słowo opisujące Bratysławę. Słowak - Polak dwa bratanki, hej! Mnie pasuje jak ulał.

Jak widać nie można też odmówić Słowakom poczucia humoru, którym operują również zupełnie świadomie, bawiąc nie tylko swoim rodzimym językiem.

Pan kanalarz Čumli zamieszkujący studzienkę na Starym Mieście wyrzeźbiony przez Viktora Hulíka  podobno lubi zaglądać kobietom pod spódniczki. Natomiast drugie dzieło tego samego artysty to pomnik autentycznej, barwnej postaci Pięknego Ignacego, eleganta, który pomimo, że nie posiadał pieniędzy, wędrował we fraku ulicami Bratysławy i z cylindrem w ręce, serdecznym uśmiechem pozdrawiał przechodniów.

Jedynie jakoś waluta rozjeżdża mi się ze słowackim krajem. Pewnie przez sąsiadów, gdzie czeska korunka panuje niepodzielnie. A tu mówią do Ciebie prawie po Twojemu, a szastają Euro, jak za bogatszą, zachodnią granicą. Taki krok w przyszłość, na który ja jeszcze nie jestem mentalnie gotowa. Zresztą Czesi również, co obwieszczali na plakatach rozwieszanych po całej Słowacji. Ale poza tym domowo, jak u sąsiadki na kawie i ciastku.


A więc nie zrażajcie się. Wyruszajcie w poszukiwaniu kasztanów i swojego własnego obrazu Bratysławy. Dajcie jej szansę, a może będzie lepiej niż mówią. A jak nie to alkohol niedrogi, więc zawsze można się znieczulić i zapić żal niespełnionych oczekiwań tak, aby nic z wyjazdu nie pamiętać. A dla tych co wolą inne sposoby, istnieje możliwość przebalowania w szkockich lub irlandzkich klimatach, które nota bene bardzo polecam! Muzyka na żywo chwyta za serce i od razu wraca uśmiech.

40 komentarzy:

  1. Bratyslawa mnie kusi, ale kasztany nie dadza rady skusic Judyty /smiech/!
    Serdecznosci
    judyta

    OdpowiedzUsuń
  2. Wygląda baaaaardzo sympatcznie :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Faktycznie strasznie puste ulice....nie do uwierzenia. Chyba że zdjęcia były robione bardzo wcześnie w niedzielę :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Jak patrzę na Twoje zdjęcia to aż mi się chce gdzieś wyskoczyć :-) Jakiś spontan by się przydał. Piękny klimat, nie byłam nigdy

    OdpowiedzUsuń
  5. Przekonalas mnie do tego miasta , mysle ze kiedys sie skusze. Sympatyczna notka :)

    OdpowiedzUsuń
  6. W zupełności się z Tobą zgadzam, ale myślałem tak wcześniej z rezerwą do swoich odczuć, bo mieszkając w Krk ma się trochę inne wyobrażenie pustej ulicy. Pustka w Bratysławie bywa wręcz studzienna, zaskakująca, choć to dość przyjemne miasto, i na swój sposób urokliwe :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Tam pod wieżą , jest sympatyczna restauracja... Obserwowałam Bratysławę przez ostatnie 25 lat i mimo pięknych widoków na Twoich zdjęciach, nowych rozwiązań komunikacyjnych Bratysława nie urzeka. Zbyt dużo architektury z lat 70 -tych i ludzie jacyś dziwni.. Wolę Czechów, Słowacy zmienili się na niekorzyść, drogo, nie koniecznie czysto ..choć to piękne miasto ale bez ducha.

    OdpowiedzUsuń
  8. A wiesz, ze kasztany mozesz sobie sama zrobic? ;)
    Bardzo lubie Bratyslawe, ale widze, ze jest teraz niesamowicie pusta, gdzie wywialo ludzi?

    OdpowiedzUsuń
  9. Zgadzam się, plac Pigalle jest zdecydowanie przereklamowany. Ale koniecznie musisz spróbować kasztanów w Strasburgu w okresie świątecznym. To dopiero cudo!

    xoxo meg
    www.megulencja.blogspot.be

    OdpowiedzUsuń
  10. Mnie też Bratysława mocno przypadała do gustu:)))

    OdpowiedzUsuń
  11. Nie mam swojego poglądu o Bratysławie, ponieważ nigdy tam nie byłam. Śledząc Twoje zdjęcia- widzę, że to przepiękne, warte zobaczenia miasto :)

    OdpowiedzUsuń
  12. W Bratysławie nigdy nie byłam dłużej niż aprę godzin, ale na Słowacji często - swojsko to bardzo dobre określenie, właśnie tak sie tam zawsze czułam.

    OdpowiedzUsuń
  13. Niezwykle klimatyczne zdjęcia !

    OdpowiedzUsuń
  14. W Twoim obiektywie Bratysława jest przepiękna. A do kasztanów jakoś przekonać się nie mogę. Francuzi mają na ich punkcie bzika! Można je kupić na ulicy, prażone na kawałku blachy przypominającej obdartą z farby antenę satelitarną, albo w postaci słodyczy różnorodnych jak kasztany kandyzowane, w czekoladzie lub w postaci słodkiej pasty wyciskanej z tubki, albo w syropie. Do wyboru, do koloru. A te z placu Pigal sa raczej ciężkostrawne..;))

    OdpowiedzUsuń
  15. nigdy nie byłam... może kiedyś się uda:)

    OdpowiedzUsuń
  16. Ładne kameralne miasto, mnie zauroczyły te malowane okiennice i nocne zdjęcia. Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  17. Hej :)

    Nominowałam Cię do Liebster Award :)
    Szczegóły u mnie :)

    http://cocomaid.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  18. jeszcze nigdy nie byłam w Bratysławie i nigdy nie jadłam kasztanów, do zrobienia:)

    OdpowiedzUsuń
  19. W Bratysławie byłam tylko przejazdem, ale mam niedosyt i na pewno tam wrócę. Zauroczyły mnie nocne zdjęcia.

    OdpowiedzUsuń
  20. Masz racje, cicha ta stolica. Wydaje się, że tak mało ludzi tam jest, że prawie w ogóle. Ładne zdjęcia :) Nigdy nie jadłem kasztanów i zachęciłaś mnie tym postem :(

    OdpowiedzUsuń
  21. Miasto nocą wygląda wręcz urokliwie :)

    Pozdrawiam,
    marcimokiem.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  22. no wcale bym nie powiedziała, że Bratysławie powinno się odjąć jakieś punkty w porównaniu do Pragi, czy nie wiem, Madrytu? Dlaczego? Twoje zdjecia odpowiadają na to pytanie :)
    co do kasztanów - nie jadłam jeszcze - ale na pewno kiedyś spróbuję :)

    OdpowiedzUsuń
  23. W Bratysławie nie byłam, miałam takie plany w ubiegłym roku, ale mój M. po Wiedniu miał już dosyć zwiedzania i czym prędzej chciał się znaleźć w Senecu, żeby przez resztę urlopu już tylko się lenić. A tak żałowałam tego ominięcia i teraz mi się przypomniało, jak byłam blisko :(

    OdpowiedzUsuń
  24. Mam wielu znajomych Słowaków...ale Słowację znam tylko z pięknych gór :) Może kiedyś odwiedzę też ich stolicę, bo widzę że warto :)

    OdpowiedzUsuń
  25. Już tyle razy byłam na Słowacji, a nigdy w Bratysławie. Wstyd. :) No i kasztanów też nigdy nie jadłam.

    OdpowiedzUsuń
  26. Swietna relacja :)
    Uwielbiam kasztany!

    OdpowiedzUsuń
  27. Miasta w Twoim obiektywie prezentują się pięknie... Robisz świetne miejskie zdjęcia. Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  28. ależ tam pusto! jestem aż w szoku. Piękne miejsce, na pewno warte zobaczenia:) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  29. No i kto by pomyślał że Bratysława przoduje w najlepszych kasztanach? Nie mam porównania, więc się nie wypowiem , wierzę na słowo. Urocze kadry....

    OdpowiedzUsuń
  30. Pięknie tam, ale jakoś ludzi mało na ulicach :). Po obejrzeniu Twoich zdjęć nabrałam apetytu na Bratysławę, zwłaszcza na nocny spacer...

    OdpowiedzUsuń
  31. ja zawsze myślałam, że w Bratysławie to nic ciekawego, a na zdjęciach wygląda całkiem całkiem :) za kasztanami to akurat nie przepadam :) jestem za to ogromną fanką Pragi <3

    OdpowiedzUsuń
  32. nie byłam nigdy i kasztanów też nie jadłam

    OdpowiedzUsuń
  33. W Bratysławie nigdy nie byłam, jakoś nie było po drodze. Muszę przyznać, że jednak zachęciłaś do "obejrzenia" tego miasta.
    Paryż mnie nie przyciąga, wręcz odpycha. Podobnie jak Berlin....
    Na siłę nie pojadę, bo mija się to z celem. :)
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  34. a mi kasztany nie posmakowały,..
    w Bratysławie jeszcze nigdy nie byłam, mam tam kumpla, wybiorę się kiedyś :) lubię słowackie klimaty

    OdpowiedzUsuń
  35. Cudowny post poświęcony Bratysławie.
    Zauważyłam, że slovenské divadlo nie jest oświetlone.
    Twoje zdjęcia są fantastyczne.
    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  36. A ponoć na placu Pigalle task naprawdę nie było kasztanów:) dobre są... rozumiem cię, mniam... :)
    Wiesz, chlonę twoje podróże, choć rzadko wpadam z braku czasu, ale w wolnej chwili sobie dovzytuję:) Bardzo jest mi bliski twój język, jakim opisujesz różne zakątki świata, może dlatego też bardzo ciekawie mi się ciebie czyta. Piszesz, barwnie, wartko, błyskotliwie!

    OdpowiedzUsuń
  37. Bratysława wcale nie przypomina europejskiej metropolii-stolicy. Na plus :) Wyobrażam sobie, że słoweńska Lubljana ma podobny klimat!

    OdpowiedzUsuń
  38. Kilkanaście lat temu trafiłam przypadkiem do Bratysławy i spędziłam w niej tak szaloną dobę, że na samo wspomnienie gorąco mi sie robi :)) :)) Tak opisałaś ją, że aż się wzruszyłam i na moje jej wspomnienie też. Pamiętam knajpę która się nazywała KGB. Ciekawa jestem, czy jeszcze działa. W menu drinki miały ciekawe nazwy, np Sen Stalina. Cieszę się, że trafiłam na twojego bloga!

    OdpowiedzUsuń
  39. Bratysławę muszę odwiedzić koniecznie, bo wspomnienia ze szczenięcych lat głęboko zakopane, aczkolwiek bardzo pozytywne ;)
    i cieszę się, że kasztany wzbudziły pozytywne emocje ;)

    OdpowiedzUsuń
  40. Serial "Czarnobyl" jest wstrząsający. Polecam gorąco www.alienatours.pl!

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...