Wrocław - co łączy Dzielnicę 4 Wyznań i street art?

 
Dzisiaj zabieram Was na  spacer po Wrocławiu, a raczej po jego małej, aczkolwiek zacnej części nieopodal centrum, stanowiącej ważniejszy wycinek Dzielnicy 4 Wyznań, czyli miejsca gdzie łączą się ponad podziałami wierni 4 religii.  Wrocław jest na prawdę fenomenalny i sam w sobie stanowi taką atrakcję, że mogłabym wyłącznie o nim prowadzić bloga i nie wiem czy kiedykolwiek wyczerpałyby mi się tematy. 

Kiedy wybierałam się robić zdjęcia do tego posta, miałam ambitny plan uwiecznić na fotografiach całe centrum, ale chyba zabrakło mi wyobraźni, bo udało mi się przejść zaledwie małą część. Może gdybym nie zadzierała głowy za wysoko, ani nie odwracała się na boki poszłoby łatwiej, a tak najmniejsze zerknięcie poza linię prostą powodowało zderzenie się z widokiem czegoś co domagało się zdjęcia. Piękno tego miasta męczy i niesie cierpienie mojemu kręgosłupowi, ale pomimo tego wciąż nie potrafię przejść obojętnie obok tylu absorbujących elementów rzeczywistości. 

Ulica Włodkowica, która niegdyś stanowiła centrum kultury żydowskiej to obowiązkowy punkt odwiedzin na mapie miasta. To bardzo urokliwe miejsce słynie obecnie z Synagogi pod Białym Bocianem oraz klimatycznych kawiarni i restauracji, w tym żydowskiej, w których odbywają się ważne koncerty i wydarzenia kulturalne. Ale znajdziemy tam też Centrum Kultury i Edukacji Żydowskiej oraz poobcujemy z atmosferą dawnych dni, które już nie wrócą.

 Synagoga pod Białym Bocianem.

  

 

 Dawny Pałac Ballestremów.

Ulica Św. Antoniego, gdzie mieści się rzymskokatolicki kościół św. Antoniego z Padwy, znajduje się zaraz obok ulicy Włodkowica i swoją popularność zawdzięcza nie tylko chlubnej przynależności do dzielnicy 4 Wyznań, ale i Pasażowi Niepolda, który stanowi klubowo- rozrywkowy punkt miasta, bogaty w lokale i dyskoteki,   nocami tętniący życiem.

Tymczasem pomiędzy ulicą Św. Antoniego, a Ruską w przejściu obok Niskich Łąk wkracza XXI wiek i bezpardonowo kradnie całą uwagę dla siebie. Dzięki artystom ulicznym, bezbarwne podwórze zamieniło się w bezpłatną galerię pod gołym niebem, która przyciąga uwagę nie mniej, niż okoliczne zabytki. Murale żyją i co jakiś czas ulegają modyfikacji, więc warto tam regularnie zaglądać i wyłapywać zmiany. 

Tak właśnie korelują ze sobą przeszłość i przyszłość. Okazuje się, że wcale nie muszą się wykluczać, walczyć i rywalizować, a że nawet im razem po drodze. Mogą istnieć w beztroskiej symbiozie. Dla każdego  wystarczy zachwyconych westchnień, słów i zachłannych fleszy aparatów. Zatem tak jak one żyjmy w pokoju i zapraszam do Wrocławia, który na tym się nie kończy, a dopiero zaczyna.

Wpadniecie?