O przeprowadzce do Pragi i wynajmowaniu mieszkania po czesku.

Rzuć życie, jakiego nie lubisz, zanim życie rzuci czymś w Ciebie - oto myśl jaka spłynęła na mnie dzisiaj w triumfującym oświeceniu, po tym, jak nie wiedzieć, kiedy życie po raz enty wymknęło mi się spod kontroli, przejmując dowództwo nad losem, który miał być mój, a tymczasem wciąż nawet nas sobie nie przedstawiono. Co prawda pod kontrolą to ja życie miałam ostatni raz nigdy, ale i tak lubię myśleć, że skoro bywam człowiekiem to na coś tam jakiś wpływ mam. Tak wygląda wersja dla mediów. Wam wyjawię jak jest naprawdę i dlaczego wciąż tkwię w Pradze, coraz intensywniej potrzebując dilera.

W przybliżeniu moje codzienne funkcjonowanie to powielana procedura, która wygląda tak, że powróciwszy z podróży do domu, zaczynam odmawiam różaniec, aby spłynęła na mnie łaska i abym nie musiała w tym domu siedzieć na tyle długo, że zaczną mnie rozpoznawać psy sąsiadów. Mój limit to jakiś miesiąc, potem pakuję się nawet, jeżeli nie mam dokąd. W tym błogim przeciągu pomiędzy jednym wyjazdem, a drugim zaczynam marzyć. To pierwszy i najpiękniejszy etap, który szybko dogania frustracja, więc zatrzymajmy się przy nim nieco dłużej. 

W marzeniach moje życie bije na głowę wszystko, co tej pory poznaliście. Na próżno szukać doskonalszego. Nie znajdziecie go na okładce gazetki reklamowej Biedronki, ani w folderze biura podróży. 

Oczami wyobraźni widzę siebie w drodze do mojego utraconego raju. Za cholerę nie wiem gdzie to jest, ale z pewnością gdzieś pomiędzy morzem, a górami, na końcu świata z dala od wszystkich i wszystkiego, lecz na tyle blisko Polski, abym nie musiała tęsknić za "tym" co kocham, kiedy mnie "to" aktualnie nie denerwuje. Wiodę tam sielskie, anielskie życie, praktykując jogę z moim przyjacielem i duchowym przewodnikiem Dalajlamą i choć jestem często to jeszcze częściej mnie nie ma, godząc niczym Perfekcyjna Pani Domu niemożliwe z nierealnym. Pozornie nic tu nie trzyma się kupy, ale nie dajcie się zwieść. Jestem jak Muminki i w rzeczywistości w tym opisie drzemie głęboko ukryty sens.

I tutaj się budzę, a na miejsce marzeń wkracza zła siostra bliźniaczka, której na imię rzeczywistość. 

Aktualnie wygląda to tak, że od tygodnia jestem w Pradze i życzyłabym sobie, aby powodem było to, że darzę ją tak niepohamowaną sympatią. Owszem Praga ma wiele zalet, lecz ja dostrzegam ich najwięcej, kiedy chcę, a nie muszę tutaj być. Po prawdzie to nie lubię piwa, moja silna wola przechodzi katusze przy każdym knedlu, który jestem zmuszona omijać, aby nie zamienić się w jeden z nich, a język czeski, którego nie wiedzieć dlaczego uczyłam się na studiach, darzę tak gorącym uczuciem, że do tej pory komunikuję się w nim po rosyjsku. W związku z tym nie powinnam nikogo zaskoczyć, kiedy napiszę, że się tu przeprowadzam.

Wiem, że cały świat wierzył, że emigruję do Francji, co miałoby dużo bardziej romantyczny wymiar ale przypominam, że to nie jest koncert życzeń ani tym bardziej amerykańska komedia romantyczna i jak widać mój happy end może mieć miejsce najdalej w Czechach.

Mówiąc szczerze to do końca miałam nadzieję, że to nieprawda, ale dzisiaj znowu otworzyłam oczy i okazuje się, że jednak. 

WYNAJĘCIE MIESZKANIA

Od tygodnia oglądam Pragę z perspektywy najemcy przetrząsając internet w poszukiwaniu mieszkania, którego nie chcę, co doprowadziło mnie już do takiego stanu, że bardziej niż lokum zaczynam potrzebować dilera. Póki co muszą wystarczyć lizaki z marihuaną. I nie chodzi już nawet o to, że dla Czechów łóżko to postel, a szafa to skříň, a język czeski jest prosty tylko dla tych, którzy wierzą, że gołąb to dachowy obsraniec ( niestety to nieprawda, choć tak byłoby dużo ciekawiej) ale o to, że wynająć mieszkanie w stolicy Czech jest równie łatwo, jak odchudzić się w solarium. 

Prawda ma o wiele więcej odcieni. W Czechach kuchenka z piekarnikiem to prawie baśń dostępna tylko w wybranych bytach, kuchnia wcale nie musi posiadać lodówki, a rozkład mieszkania - sensu. Nie ma za to żadnego problemu, aby w pokoju wielkości łóżka zmieścić kawalerkę czy też zrobić sypialnię pomiędzy zlewem, a pralką i żądać za to niebagatelnej kwoty od 2000zł/ msc wzwyż.

Częstym zjawiskiem są mieszkania, w których jedynym wyposażeniem są nowo wstawione okna, a i tak tylko nieliczni otrzymają szansę, aby o nie zawalczyć.

Popyt jest tak wielki, że na 50 wysłanych ofert przy sporej dawce powodzenia odezwie się może 5 właścicieli ze złotej czołówki "najgorszych z najgorszych" i nie ma co się łudzić, że to cokolwiek ułatwi. Aby trafić do panteonu szczęśliwych najemców trzeba się najpierw zasłużyć deklasując konkurencję i wygrywając casting na najbardziej pożądanego lokatora w mieście. 

Jeżeli myślisz, że za pieniądze można kupić wszystko to najwidoczniej nie wynajmowałeś mieszkania od Czecha. Właściciel kawałka podłogi w Pradze to tutaj ktoś na miarę Namiestnika Północy w Grze o Tron, Boga i Samotnego Jeźdźca Apokalipsy. To organizator krwawych igrzysk, który przy pomocy uniesionego lub opuszczonego kciuka zawiaduje naszym być i nie być. Pan i Władca upragnionych 30m2 to ostry, lecz sprawiedliwy selekcjoner, który zanim cofnie nas w niebyt daje nam jedną uczciwą szansę, aby przekonać go, że to właśnie my i nikt inny zasługujemy na to, aby co miesiąc płacić mu daninę za 4 puste ściany i trochę wiatru hulającego pomiędzy.  

Co zrobić, aby zwiększyć swoje szanse na wynajem? 
Według moich wniosków pomoże ukończenie Biegu Rzeźnika, zdobycie nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, czy zjedzenie największej ilości knedli na czas, ale z pewnością nie pieniądze. Nie bez znaczenia jest też to czy jesteś Czechem, masz dobrą pracę, deklarujesz się wynająć mieszkanie na kilka lat, jesteś bezdzietny, niepalący i bez zwierząt. Czesi lubią wszystko co zaczyna się na nie, więc w razie czego idź w zaparte i wypieraj się tak długo, aż sam w to wszystko uwierzysz.

Ogłoszenia należy czytać skrupulatnie, ponieważ można się z nich dowiedzieć czy jako obcokrajowiec zostaniesz w ogóle dopuszczony do uczestnictwa w tych zawodach. Tak się składa, że nie każdy Czech akceptuje obce życie na tej planecie, a już z pewnością fakt, że nie urodziłeś się w Czechosłowacji.

Myślisz, że rozbiłeś świnkę skarbonkę, uzbierałeś pożądaną sumę i świat legnie u Twych stóp? A może wciąż naiwnie wierzysz, że coś ugrasz, utargujesz, wynajmiesz tańszym kosztem? Nic bardziej mylnego. Obniżyć opłaty można tu tylko na 4 sprawdzone sposoby - odcinając w mieszkaniu prąd, wodę, gaz i internet. Pertraktacje cenowe? Zapomnij człowieku.

Po dniach spędzonych w internecie, gdzie nawet czeska piwnica nabiera znamion luksusowego apartamentu jestem gotowa pojechać na wakacje z biletem w jedną stronę i wyprzeć z pamięci, że ta sytuacja w ogóle miała miejsce. Jednak to by było tak zatrważająco proste. Zamiast tego nakładam uśmiech na twarz, nadzieję w kieszeń i z radością w sercu czekam na kolejny dzień. W końcu jak powiadał Sokrates, życie jest jak rollercoaster, wszystko się może zdarzyć, Czechy to stan umysłu, a Polska jest blisko, więc wracam, choćby jutro.

Z nowym tygodniem czas na kolejną rundę. Trzymajcie za mnie kciuki to Wam przywiozę bramboraky.