Finalborgo - włoskie średniowiecze na dotyk.

We Włoszech zakochałam się skutecznie właśnie tego dnia. Był to już zmierzch naszego wyjazdu, mieliśmy za sobą odwiedzonych kilkanaście cudownych miejscowości i komfort zrealizowanego celu. Dzięki temu mogliśmy wybrać się gdziekolwiek bez rezygnacji z miejsc, których ominąć nie zamierzaliśmy. Nie od dziś wiadomo, że spontaniczne działania stają się zaczątkiem czegoś wyjątkowego. Podążyliśmy za tą myślą.

Decyzja zapadła rano przy śniadaniu, a już godzinę później staliśmy na peronie czekając na konsekwentnie spóźniony włoski pociąg. Nie raz i nie dwa przez ostatnie dni niepunktualność kolei pokrzyżowała nam zamiary, jednak byliśmy dziwnie spokojni. Przez skórę czuliśmy, że wszystko się powiedzie. W końcu to plany zawodzą, ich brak zwiastuje sukces.

Zmierzaliśmy do Finale Ligure, atrakcyjnej miejscowości na Riviera di Ponente, którą tworzą 3 gminy: Finalborgo, Finale Marina i Finalpia. Nas w szczególności interesowała ta pierwsza.

Finalborgo to urokliwe miasteczko otoczone starymi murami, o doskonale zachowanym XVw. charakterze z twierdzą, zabytkową architekturą i kolorowymi wąskimi uliczkami. Nie chcieliśmy tego przegapić.

Kiedy dotarliśmy do wyludnionego podczas sjesty Finale Ligure od razu skierowaliśmy się w stronę zabytkowego Finalborgo. To co tam zastaliśmy zgotowało nam emocjonalny koktajl Mołotowa. Trafiliśmy w sam środek przygotowań do rozpoczynającego się tego dnia średniowiecznego festiwalu Viaggio nel Medioevo. Impreza miała potrwać kilka następnych dni, a my szczęśliwym zrządzeniem losu załapaliśmy się na pierwszy. Wszystko rozpoczynało się późnym popołudniem, więc zdążyliśmy jeszcze pozwiedzać i poplażować. Kilka godzin później znowu stawiliśmy się w centrum wydarzeń. W jednej chwili znaleźliśmy się po środku średniowiecznych Włoch. 

Żadne słowa nie oddadzą ekscytacji, która mi wówczas towarzyszyła. Czegoś takiego nie doświadczyłam, jak żyję. Całe miasteczko zmieniło się w osadę z dawnej epoki. Impreza była tak dopracowana w każdym detalu, że po pierwszych kilku minutach zapomniałam w jakich czasach żyjemy.

W Finalborgo zaroiło się od mieszkańców rodem z kart historii. Przemykaliśmy między rycerzami, władcami, szlachtą i mieszczaństwem, kuglarzami i duchowieństwem. Pocieszne błazny figlarnie zaczepiały przechodniów i dbały o dobry nastrój gawiedzi. Ulice przystrojone snopami siana i barwnymi proporcami wypełniły się jarmarkami z rozmaitymi przysmakami, trunkami i rękodziełem. W wielu miejscach jednocześnie odbywały się przedstawienia, pokazy, turnieje, walki rycerskie, pochody i wystawy, a wszystko to przy dźwiękach typowej dawnej muzyki. 

Miasto żyło i oddychało średniowieczem, a w powietrzu unosił się zapach nieprzeciętnie dobrej zabawy. Dawka wrażeń była wręcz niebezpieczna dla zdrowia, a atmosfera przyprawiała o szybsze bicie serca. W głowie szumiało mi od wina i wrażeń, zaś trzewia łakomie dopominały się o kolejne frykasy. Mój mózg ledwo nadążał z odbieraniem tych wszystkich bodźców. Tłum niósł nas zupełnie niezależnie od naszej woli. Było zbyt pięknie, aby wracać i zbyt nieprawdopodobnie, aby zostać. 

Niestety magia chwili ma to do siebie, że cechuje się ulotnością. Przekładając powrót z godziny na godzinę dotarliśmy do granicy ostatniego pociągu. Biorąc pod uwagę dotychczasowe doświadczenia z włoską koleją mogliśmy tylko obstawiać zakłady, czy przyjedzie. Przyznam, że po cichu miałam nadzieję, iż znów zawiedzie i będziemy zmuszeni zostać. 

Kiedy zbłądziliśmy w drodze na dworzec pojawiła się realna szansa. Gdybym była sama to z pewnością już mościłabym się na sianie, w którejś części miasteczka tym bardziej, że wino uruchomiło we mnie łańcuch reakcji typu "wszystko mi jedno", "poznajmy się" i "jakie życie jest piękne". Tym razem jednak spóźnienie pociągu zadziałało na naszą "korzyść". Zdążyliśmy w porę wyłonić się z mroku i Finalborgo zaczęło zamieniać się w mgliste wspomnienie. Ten dzień jednak przeszedł do historii - mojej osobistej. 

Jeżeli kiedykolwiek będziecie w okolicy w drugiej połowie sierpnia dowiadujcie się o Viaggio nel Medioevo. Takich wrażeń nie dostarczą Wam nawet wielogodzinne zakupy. Niezwykłe chwile warto kolekcjonować o wiele bardziej niż buty. Tak powiadają;)