Dokąd na urlop jesienią? Włochy i Wenecja Euganejska - noclegi, zwiedzanie, informacje.

Jesień to dla wielu czas apokalipsy, klęska żywiołowa i okres, w którym upada ostatni bastion nadziei. Jesień przychodzi szybko i odchodzi powoli. Wraz ze spadającymi liśćmi mija nasz entuzjazm, energia, a dni zamieniają się w noc i już wszystko jedno, jak wcześnie wstajemy czy kładziemy się spać. Świat spowija głęboki i intensywny mrok. Na zawsze! A przynajmniej na jeszcze kilka miesięcy.Wówczas pozostaje jedno wyjście z sytuacji. Pakować manele, wręczyć sobie nagrodę w postaci zaległego urlopu i ruszyć w stronę światła.

Tak zrobiliśmy my, delegując swoje tyłki na wyczekiwany całe lato odpoczynek we Włoszech, ale ale... aby poczuć przygodę - obraliśmy region Włoch Północnych - Wenecję Euganejską ( po drodze drasnęliśmy również nieco Friuli-Wenecji Julijskiej). To obszar, który rozciąga się pomiędzy górami ( Alpy i Dolomity), a Morzem Adriatyckim. Znajduje się blisko granicy z Austrią, a jego stolicą jest boska Wenecja.


Co to było za napięcie. Wystarczyła krótka wymiana opinii z przypadkowymi ludźmi, abym miewała bezsenne noce i niepokojące wizje, w których zamiast spacerów urokliwymi wąskimi uliczkami, codziennie skuwamy lód z przedniej szyby samochodu.

"Północ Włoch w październiku to loteria", "pogoda nieprzewidywalna", "prognozy niepewne" powiadali życzliwi radząc wyjazd dalej, na południe, najpewniej do Afryki. Istniało prawdopodobieństwo, że wychłoszcze nas deszcz i wiatr i jedyne co zobaczymy to denka butelek po winie, którym będziemy zapijać depresję wywołaną niedoborem słońca. Jednak słoneczny kierunek byłby zbyt prosty, a proste życie to żadne życie! Przynajmniej my takiego nie znamy.
Wyruszyliśmy. W Polsce przymrozki. Rokowania niepomyślne. Stadium zejściowe lata. Reanimacja bezskuteczna. Agonia. Wjechaliśmy do Włoch, zdjęłam jedną z bluz, szalik i zsunęłam z siebie koc. Wiało, jak w Zakopanem na zmianę z palącym słońcem a'la prosto z Majorki. Jeszcze pachniało latem, choć już z nutką jesiennej trwogi. Prognoza pogody była jak wyrok. Jak dobrze, że nie można na niej polegać. Z ponurych zapowiedzi został tylko cień rzucany przez słońce. Z dnia na dzień coraz bardziej jaśniało, a rosnąca temperatura rozbierała nas z kolejnych warstw. Zaczęliśmy się pocić, sapać i mrużyć oczy, nieprzygotowani na ciepło, jak zupełni amatorzy. Było tak jak powinno być i nawet deszczowy dzień w Wenecji wydawał się pasować do tej układanki. 

Tak łatwo mieć idealne życie. Wystarczy uwierzyć, że bez względu na okoliczności jest tak, jak chcieliśmy aby było. I nagle bledną wszystkie obawy, a my sięgamy świata z otwartym sercem i niczym nieskrępowaną odwagą. Przestajemy się bać.

Przejechaliśmy prawie 3000km, zwiedziliśmy kilkanaście miejscowości, pierwszy raz w życiu jedliśmy giuggiole ( głożynę pospolitą) i to w gościnie u samego F. Petrarki ( tak, tego samego którego znacie ze szkoły i "Sonetów do Laury"). 

Wykorzystaliśmy ten czas do cna i musieliśmy leczyć kaca od nadmiaru tlenu. Kiedy człowiek wychodzi z biura zaczyna się dusić, głownie świadomością, jak bardzo życie przecieka mu przez palce wraz z tymi wszystkimi godzinami, które spędza nie tam gdzie powinien. Dlatego nie było mowy o leżeniu plackiem.

Nasz wyjazd to była 11-dniowa Odyseja. Noclegi zarezerwowaliśmy w 3 różnych miejscach, które miały stanowić bazę wypadową do zwiedzania obszaru od wybrzeży Adriatyku poczynając, a na Jeziorze Garda kończąc. Wybraliśmy 10 miejscowości na 10 dni, które postanowiliśmy wycisnąć jak cytrynę, przemierzając Italię od wschodu na zachód. Każdy dzień przeznaczyliśmy na jedną miejscowość, choć zdarzały się wyjątki tak jak nad jeziorem Garda, gdzie 1 dzień wystarczył, aby zjechać pół wybrzeża.

Nasza trasa:

- Aquileia( Friuli-Wenecja Julijska)

- Palmanova (Friuli-Wenecja Julijska)

- Caorle

- Burano

- Wenecja 

- Padwa

- Arqua Petrarca

- Abano Terme

- Werona

- wschodnio-południowe wybrzeże jeziora Garda.

 

Noclegi:

- Caorle - to był nasz pierwszy punkt noclegowy. Apartament w nadmorskim miasteczku z klimatyczną starówką, skąd blisko zarówno do Wenecji, jak i adriatyckich plaż okazał się strzałem w 10-tkę. Apartament był duży i nie można było mu wiele zarzucić, gdyby nie to, że wymagał zaopatrzenia w tak podstawowe rzeczy, jak chociażby pościel, czy papier toaletowy. Za to jako jedyny z odwiedzonych posiadał windę.
Ciao Caorle Appartamenti
Viale Buonarroti 61, 30021 Caorle, Italy
Namiary tutaj. 

- Padwa to nasz kolejny przystanek, gdzie spaliśmy w pięknym pensjonacie usytuowanym w pobliżu centrum, dzięki czemu zaoszczędziliśmy na komunikacji miejskiej. Właściciele nie mówili ani słowa po angielsku, za to o wszystkim informowały nas kartki porozwieszane po całym domu. Najciekawsza była ta, która informowała o kosztach korzystania z kuchni za 5 euro za dobę! O co chodziło nie wiem do dzisiaj, ponieważ gospodarz zlitował się widząc 2 sieroty z Polski i pozwolił nam na wszystko bez ponoszenia dodatkowych kosztów. Śniadania w cenie serwowane na słodko, więc dla nas żadna frajda, ale fani miodu i nutelli byliby w 7 niebie. 
B&B Brandolese
Via Pietro Brandolese 12, 35127 Padwa, Włochy. Szczegóły tutaj.

-  Pesina to maleńka wioska, położona rzut beretem od Jeziora Garda i nasza ostatnia baza noclegowa w podróży po Wenecji Euganejskiej. Wynajęliśmy tam przy pomocy airbnb przepiękny apartament, który okazał się połową włoskiego domu z ogrodem do naszej wyłącznej dyspozycji. Cisza, błogi spokój i kojący widok na góry. Och, pozazdrościliśmy Fabio -właścicielowi, który poza zajefajnym domem, miał równie zajebiaszczy zawód - nauczyciel tanga. Czy muszę coś jeszcze dodawać? Zainteresowanych odsyłam tutaj.

 

Jadąc do Włoch warto wiedzieć:

1. Mało kto operuje tam językiem angielskim. Ba, Włosi prawdopodobnie wierzą, że kiedy mówią po włosku tyle, że wolniej i głośniej to efekt jest taki sam, jakby mówili w tym samym języku, co przybysz. Dzięki Włochom zaufałam metodzie i od tej pory żyję w przekonaniu, że każdy rozumie polski, jeśli tylko wyraźniej artykułuję słowa.

2. Ceny noclegów często wydają się całkiem atrakcyjne, jednak rzadko podstawowa cena okazuje się tą ostateczną. W trakcie rezerwacji zazwyczaj czeka cały zestaw ukrytych kosztów. O ile udaje się przełknąć podatek miejski, o tyle obowiązkowa cena za sprzątanie, w wysokości połowy tego co wydalibyśmy na 3 dniowy nocleg to już, jak dla mnie spora przesada. Podobnie opłata za pościel, czy korzystanie z kuchni. Dlatego przy rezerwacji warto zgłębiać każde słowo, inaczej można wpaść w finansową pułapkę, ponieważ szanowni Włosi każą sobie płacić za wszystko i jeszcze trochę.

Hity tego pobytu to:

- brak pościeli w apartamencie,  musieliśmy mieć własną. Rozumiem w schronisku, ale w apartamencie?
- opłata za korzystanie z kuchni w pensjonacie, który składa się z 2 pokoi. Koszt użytkowania strefy garnkowej to aż 5 euro za dzień. Na szczęście ostatecznie udało się z kuchni korzystać, a kosztów uniknąć, ale i tak wydaje mi się to mocno dziwne.

 3. Parkingi - w bardziej popularnych miastach opłaty parkingowe obowiązywały dosłownie w każdym miejscu na obszarze danej miejscowości. Posiadanie auta w takich miejscach, poza wieloma oczywistymi zaletami ma tę wadę, że połowę budżetu na pobyt zostaje w parkometrach. Co prawda w Weronie udało nam się zaparkować za darmo przy wjeździe do centrum, jednak kosztowało nas to ponad godzinę polowania na wolne miejsce, nie wspominając o tym, że parking okazał się mekką złodziei, którzy pozostawili na pamiątkę kilka zdemolowanych aut. Wybebeszali bryki w poszukiwaniu Bóg wie czego, ponieważ nie interesowały ich, ani same auta, ani pozostawione w nich rowery. 
W miejscowości Garda nie znaleźliśmy natomiast ani jednego wolnego miejsca na żadnym z dostępnych parkingów, więc jeżeli tak to wygląda w październiku to wolę nie pytać o sezon.
Koszt parkingu to przeciętnie 1-2 euro za godzinę.

4. Toalety - niestety głównie płatne. Nie jadaliśmy w restauracjach, więc nie było okazji skorzystać, trzeba było szukać publicznych. Ceny zaczynały się od kilkudziesięciu centów, a kończyły nawet na 2 euro  ( zapomnijcie o przeliczaniu na złotówki, serce się kraje:).

5. Jedzenie - w restauracjach niepodzielnie panuje pizza i makarony. Ceny bardzo zróżnicowane, zależnie od miejsca, czasu i obiektu. Mijaliśmy lokale z pizzą za 5 euro, jak i za 15. Należy jednak pamiętać, że w restauracjach do kosztów posiłku dochodzi "coperto", czyli opłata za nakrycie stołu. Z tego też powodu woleliśmy nakrywać sami u siebie za darmo.
Ceny w sklepach nieco droższe od polskich. Przykładowo.
Szynka prosciutto  2-5 euro
Ser żółty 2-3 euro - 100-200g
Sałata 1 euro
Jajka 1,80 euro za 10 sztuk 
Bagietka 0,80 euro 
Pomidory 2 euro/1kg
Nektarynki 2-3 euro/1kg
Woda 0,4 euro/ 1,5litra
Wino - tanio!

W następnych odcinkach relacje z co ciekawszych miejscowości w Italii, a więc zapnijcie pasy i zapraszam. Będzie się działo.