Bergamo - perła Lombardii, nie tylko lotnisko.

Bergamo to taka niedoceniona miejscowość, która zawsze stoi w cieniu słynnych nadmorskich kurortów, luksusowego Mediolanu, czy romantycznego Rzymu. Brak z nim jakichkolwiek innych skojarzeń, niż lotnisko. Przez powiązanie z tanimi liniami Bergamo zawsze jest przy okazji czegoś lub po drodze dokądś. To powoduje, że traci należną mu uwagę. Zanim tam dotarłam sama nie odbiegałam od standardowych wyobrażeń. Jakże się myliłam.

Decydując się na spędzenie zaledwie wycinka doby w tym przepięknym mieście, zlekceważyłam jego potencjał. Nie posiadając o nim właściwie żadnej informacji oszacowałam, że kilka godzin w zupełności mi wystarczy, abym zdążyła go zwiedzić, znudzić się i wydać sprawiedliwy werdykt. Moje wyliczenia zawiodły, a opinia została mocno naszpikowana emocjami, które do tej pory żarzą się we mnie niczym rozpalone węgle.

Do Bergamo przyjechaliśmy pociągiem z Mediolanu ostatniego dnia pobytu we Włoszech. Nie żywiąc specjalnych nadziei na jakieś wyjątkowe doznania po prawie 2 tygodniach na wybrzeżu liguryjskim, chcieliśmy jedynie wykorzystać ostatnie godziny przed powrotem do domu i doszczętnym pogrążeniem się w pourlopowej depresji. Zaczęliśmy od pozbycia się 20kg walizki.

 Przechowalnia bagażu.

Na wprost dworca znajduje się McDonald's, a zaraz za nim informacja i całodobowa przechowalnia bagażu, wiec sprawa była dosyć prosta. Co prawda na nasze przyjście informację akurat zamknięto w ramach sjesty ( nie przestaje mnie dziwić, że zwyczaj ten funkcjonuje mimo polskiej pogody), ale na szczęście przechowalnia była samoobsługowa, a my na żadne przerwy nie mieliśmy ochoty. Szybka herbata i toaleta w fast foodzie i już byliśmy gotowi zaprzedać dusze miastu.

Stare i Nowe Miasto.

Bergamo dzieli się bardzo wyraźnie na 2 części: nową (Citta Bassa) i starą ( Citta Alta), Młodsza handlowa położona jest na dole, a ta bardziej wiekowa i spektakularna góruje nad miastem z wysokiego wzgórza. Obie są jak dwie połówki pasującej układanki i wspólnie tworzą harmonijną całość. Widok z dołu na zabytkowe stare miasto jest niewiarygodny.

Nowa część Bergamo nasuwa mi skojarzenie z kurortem. I niech Was nie zmyli nazewnictwo. To "nowe" miasto nie jest takim, jakie znamy w nowoczesnym wydaniu. Tworzą go równie cudowne uliczki pełne zabytków i kolorowych kamieniczek tyle, że urozmaicone o strefę handlową. 

Stare miasto jest zaś "stare" w każdym detalu, jakby czas zatrzymał się tam wieki temu. Charakterystyczne sklepowe witryny, stare mury i oszałamiające budowle tworzą spójną całość, zakłócaną wyłącznie przez turystów. Centralnym punktem jest Piazza Vecchia - plac z fontanną, otoczony pałacami i katedrami, z moją ukochaną Santa Maria Maggiore.

Do starego miasta najłatwiej i najszybciej dojechać płatną kolejką. Znajduje się ona przy głównej ulicy, więc łatwo trafić. Mając odrobinę czasu można również zdecydować się na podejście pieszo schodami lub okrężną trasą. Bardzo polecam. Całe Bergamo jest niezwykle urokliwe bez względu na to, gdzie się w danej chwili znajdujemy, a  Citta Alta otaczają długie weneckie mury, z których rozciąga się widok na całą okolicę.

Zwiedzanie (Bergamo Card)

Pragnąc dogłębnie poznać Bergamo warto nabyć kartę upoważniającą do wstępów, przejazdów i wielu zniżek. To najbardziej ekonomiczna opcja, która za 24h wyniesie 10 , a za 48h - 15 euro. Dzięki niej można korzystać ze wstępów do muzeów i pałaców, komunikacji miejskiej, a także taniej zjeść czy zrobić zakupy.  Karta uwzględnia również połączenie między centrum Bergamo, a lotniskiem oraz przejazdy kolejką między starym, a nowym miastem.

Byliśmy za krótko, aby inwestować w kartę, ale mamy zamiar to nadrobić. Póki co, zwiedzaliśmy Bergamo dość intuicyjnie, zaglądając tu i ówdzie, pozwalając sobie na to, aby się nie spieszyć. Zwłaszcza, że po kilkunastu minutach pobytu wiedzieliśmy już, że dzień to za mało i chcemy tam wrócić na dłużej. 

Zdążyliśmy jednak doświadczyć zabawnej historii, kiedy na skwerku przy murach miasta napotkaliśmy wielką dziurę w ziemi ze schodami w dół. Okazało się, że to Cannoniera di san Giovanni. Tak głośno rozprawialiśmy nad wejściem do środka, że usłyszał to pracownik, który po polsku przywołał nas słowami: "Chodźcie na dół, nie trzeba płacić, ja Was rozumiem." Nie pozostawił nam wyboru. Właścicielem owego głosu okazał się pocieszny Sycylijczyk, który przez następne 45 minut opowiadał nam historię swojego życia  i wieloletniego związku z Polką. Jeszcze wiele pamięta z naszego języka. Warto tam zajrzeć dla niego:)

Gdzie zjeść?

Wybór jest duży, od wykwintnych restauracji, po pachnące piekarnie i pastizzerie, gdzie można nabyć szybką przekąskę. Na Starym Mieście żywiliśmy się we wspomnianych pastizzeriach, kupując kawałki pizzy za kilka euro, czy inne odmiany faszerowanego ciasta. Asortyment jest tam wręcz obłędny i jak do tej pory największy z jakim się spotkałam. Z tej też okazji złamałam nawet moje dietetyczne zakazy i najadłam się za całe ostatnie postne 2 lata.

Przed wyjazdem na lotnisko skusiliśmy się jeszcze na pizzę w dolnej części miasta. Tego dnia całe moje wnętrzności wyścielane były kawałkami pizzy na cienkim cieście. W jednej z bocznych uliczek znaleźliśmy tanią pizzerię, gdzie ceny zaczynały się już od 5euro, a w związku z tym korzystniej wychodziło kupić 1 pizzę dla 2 osób, niż 2 małe kawałki w piekarni. Nigdy nie uchodziłam za wielbicielkę pizzy, ale teraz muszę tą  informację sprostować -  nie przepadam za pizzą zrobioną poza Włochami.

Na starym mieście prym jednak wiodły lodziarnie. Hitem okazała się samoobsługowa, gdzie każdy wedle uznania mógł sam własnoręcznie skomponować sobie loda, operując poszczególnymi dźwigniami. O sprawny przebieg dbał pracownik, który wszystko po 100 kroć wyjaśniał. Istna kraina rozpusty.

Zakupy:

Zależnie od tego, co chcemy kupić, do tego celu nadaje się zarówno nowa jak i stara część miasta. Typowo handlowe jest dolne Bergamo, ale stare miasto ma swój niepowtarzalny klimat. Sklepy wyglądają, jak z bajki. Wszystko od asortymentu po wystrój jest typowo włoskie i to mnie urzeka najbardziej. Rzadko spotykam się z taką spójnością w przekazie. Pragnie się tam zostawić oszczędności życia w podziękowaniu za same doznania estetyczne.

Zabytkowe witryny sklepowe prześcigają się w kuszeniu klienta. Można tam nabyć cokolwiek, a i tak będzie to wyjątkowe. Byle cukierki mają tam dizajn, którego nie powstydziłby się sam artysta. Ceny jednak potrafią skutecznie zawrócić myśli na właściwy tor, choć trafiały się i wyjątki.

Zabytkowe witryny sklepowe prześcigają się w kuszeniu klienta. Można tam nabyć cokolwiek, a i tak będzie to wyjątkowe. 

Transport:

Bilet na przejazd między Bergamo, a lotnisko to koszt 2,10 euro/os. Autobus ma początkowy przystanek obok McDonald'a na przeciwko dworca kolejowego i jedzie około 15 minut. To wg mnie najlepsze połączenie między miastem, a lotniskiem, jakie w życiu widziałam. Zaledwie w kwadrans możemy przenieść się z zabytkowych, średniowiecznych uliczek do hali odlotów. Istna podróż w czasie.

Dwie części miasta spaja wspomniana wyżej kolejka" Funicolare", która jedzie bardzo krótko, gdyż raptem około 2-3minut. Koszt wjazdu to bodajże 1,25euro/1os. Ja jednak polecam podejście okrężną trasą.

O Bergamo mogę powiedzieć tyle, że od razu poczułam się tam bardzo swojsko i to nie za sprawą McDonald'a;) Niby to Włochy, ale w takim zbliżonym do Polski wydaniu. Czułam się tam trochę, jak w domu. Był sierpień, a z drzew leciały kasztany, miasto emanowało spokojem i ciszą, pogoda tego dnia była typowo polska, czyli humorzasta i zmienna, choć po deszczowym poranku rozpieściła nas ogrzewającym słońcem. Mogłabym się tam odnaleźć na dłużej. Prowadzić konwersacje z uśmiechniętymi sprzedawcami pizzy, przysiadać na ławce i obserwować miasto, albo zgłębiać tajemnice tamtejszych pałaców i gubić się pośród brukowanych uliczek. Obecnie moim marzeniem nr 1 jest wrócić tam, jak najprędzej.

Z tego, co wiem wielu z Was właśnie się tam wybiera. Koniecznie podzielcie się wrażeniami. Być może moja fascynacja jest odosobniona, ale jakoś ciężko mi w to uwierzyć.