Zamek Grodziec - bajeczna warownia na wulkanie.

Wyobraźcie sobie sytuację, że wracacie niespiesznie z urodzinowego weekendu w Bolesławcu. Wszystko co miało się wydarzyć, wydarzyło się dzień lub noc wcześniej, więc nie spodziewacie się już właściwie niczego, aż tu waszym oczom ukazuje się wulkan - nie inaczej, na którym majaczy coś, co kategorycznie domaga się uwagi. Chwilę później zostajecie poinformowani przez przydrożną tabliczkę, że jesteście w miejscowości Grodziec, w której istnieje coś tak nieprawdopodobnego, jak zamek na wulkanie. Dzień jak co dzień - myślicie.

W zamglonej poprzednim wieczorem głowie, powoli zaczyna się wszystko układać. Przez myśl przelatuje kraina wygasłych wulkanów, że gdzieś, że coś, ale w sumie to pozostaje iść i przekonać się na własne oczy. 

Wspinacie się więc ścieżką w górę tego specyficznego wzgórza i wyobrażacie sobie, że u celu zastaniecie, co najwyżej stertę niedbale porozrzucanych cegieł, a tymczasem waszym oczom ukazuje się widok, który dogłębnie was zawstydza, piętnując waszą niewiarę w cel wędrówki. 

Ponieważ już dawno zapisaliście się do bractwa tych, którzy swoim przewodnikiem mianowali ekscytację i z reguły nie poświęcacie uwagi tablicom informacyjnym czy mapkom, wiedząc, że silna  potrzeba eksploracji i tak przyćmi wam zrozumienie owego opisu, tym razem robicie wyjątek. Postanawiacie zmierzyć się ze swoją rozchwianą koncentracją i uderzacie do tablicy zdradzającej historię zamku. Przebierając nogami, jakimś cudem doczytujecie do końca i wreszcie zaczynacie właściwy proces poznawczy.

Wstęp ku waszej uciesze nie boli - normalny 9zł, ulgowy 6zł, a zwiedzanie zamku jak i komnat odbywa się bez przewodnika, co jest wam bardzo na rękę. Jaka to miła odmiana, kiedy nikt nie sterczy  nad głową i nie wydziela ograniczonej ilość czasu na podziwianie tego, za co w końcu zapłaciliście. Uśmiechacie się w duchu.

 

W cenę biletu wliczone są nie tylko zamkowe zakamarki, ale i wystawa narzędzi tortur, która przyprawia was o ciarki i stawia na baczność waszą czujność i empatię. Przypomina ona, jak okrutni potrafią być ludzie i jak bardzo pragną igrzysk śmierci.

Zamek zwiedzacie długo, absorbuje każdym ciemnym korytarzem i zwężającym się przejściem. Niezliczone schody, zaułki i punkty widokowe wprawiają Was w zachwyt pomimo siąpiącego deszczu. Sama myśl, że powulkaniczne wzgórze, na którym stoi owa twierdza sięga 389 m n.p m. dostarcza już sporo emocji. 

Jesteście zachwyceni tą starą, a jednak tętniącą życiem fortecą. Cieszy wypełniony po brzegi kalendarz imprez, odbywających się w tym niezwyczajnym miejscu i jeszcze bardziej raduje przypadek, który was tutaj zaprowadził. 

Opuszczacie zamek. Zanim na dobre odjedziecie z wulkanu, cieszycie jeszcze oczy klimatycznym kościółkiem Narodzenia Najświętszej Marii Panny z XVII w., który przyciąga uwagę u podnóża góry. Niech żyją niezbadane wyroki boskie. Po głowie wciąż chodzi tylko jedno hasło: Tajemniczy Dolny Śląsk.