Szwajcaria Saksońska i Saksonia Szwajcarska czyli 2 w1 .

Kiedy postanowiliśmy urozmaicić pobyt w Pradze o wyjazd do Saksonii Szwajcarskiej czy też Szwajcarii Saksońskiej ( jak zwał tak zwał, ale chodzi o tą leżącą na pograniczu Czech i Niemiec), naszym głównym celem było słynące z zapierających dech w piersiach formacji skalnych - Bastei. Zaledwie kilka tygodni wcześniej zobaczyłam na zdjęciu most zawieszony na osobliwych i potężnych skałach i od tego czasu miałam w głowie jeden cel. 

Chyba nigdy żadnego marzenia, nie zrealizowałam w tak krótkim odstępie czasu. Nie przeszkodził mi ani skuty lodem krajobraz, ani przenikliwe zimno. Mogłam wstrzymać się do bardziej sprzyjającego terminu, ale nigdy nie mam pewności, czy dane marzenie na mnie poczeka. Dlatego w myśl osobistej teorii, że najbardziej odpowiednia pora jest właśnie teraz, zdecydowałam, że muszę natychmiast zobaczyć to cudo na własne oczy. I dzisiaj już wiem, że to była bardzo słuszna decyzja. Rada od cioci Ewy - zawsze idźcie za głosem serca.

Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że wrócę w to miejsce w maju, kiedy świat rozkwitnie w kolorze green, a majestatyczne skały na soczyście zielonym tle będą atrakcją dla tysięcy innych chętnych, którzy obrali to miejsce na cel swojej majówki. 

Przyrównując zimę na Bastei do wiosennego przebudzenia, nie będę oryginalna skłaniając się ku temu drugiemu. Brak deszczu i lodu odkrywa szereg możliwości. Jedną z nich było zejście około 30 minutową trasą do leżącego u podnóża skał, kurortu Rathen. Rozpościera się on po obu stronach rzeki Łaby, przez którą przeprawia się prom. Nie nastawiajcie się jednak na długą podróż. To jedynie kilka minut, wliczając w to wejście pasażerów na pokład. Koszt biletu to 1,80€ w 2 strony lub 1€/w 1 stronę. Wg mnie po drugiej stronie najciekawszy jest widok na skały, z których właśnie zeszliście. Innego powodu, aby się przeprawiać nie widzę. Chyba, że dla samej frajdy z tych kilku krótkich chwil dryfowania po rzece. 

Dlaczego do tej pory kraj niemiecki jawił mi się jakoś nieszczególnie, sama nie wiem. A raczej wiem, ale uznaję, że lepiej zbyć to milczeniem. Bastei to perła  Parku Narodowego Saksonii. Swoją popularność zawdzięcza naturalnie przyrodzie. Około 200 metrowe skalne baszty wznoszące się dumnie nad rzeką Łabą, na których rozpościera się kamienny most, potrafią zatkać usta nawet największym sceptykom.

Wstęp na Bastei jest darmowy. Płatny jest parking 3€ do 3h i 5,5€ powyżej 3h oraz wejście na wydzielony obszar, na którym znajduje się to, co zostało ze skalnego zamku Neurathen. Nie jest tego wiele. Dużo większą zachętą do wejścia są kładki na punktach widokowych.

Bastei to także najpiękniejszy punkt na trasie Malerweg, czyli Drodze Malarzy. Cała trasa ma 112 km i to właśnie te skalne formacje stanowią najbardziej rozpoznawalną pozycję na szlaku śladami romantyków.

Od czasu, kiedy dowiedziałam się, że ten punkt widokowy jest jednym z najpopularniejszych w regionie, wciąż biję się z myślami, jak ja dożyłam tak sędziwego wieku, w tak wielkiej niewiedzy?! Ale przypuszczam, że odpowiedzi na tą zagadkę nie udzielą nawet uczestnicy Milionerów, mając do pomocy zestaw 3 kół ratunkowych, dlatego zostawmy to.

Tymczasem okolica dopiero odkrywała swoje tajemnicze oblicze. Możliwości było tak wiele, że zaczęliśmy mieć problem z dokonywanie wyborów odnośnie tego co i kiedy zwiedzić. Czas się kurczył, za to atrakcji nie ubywało. A tych akurat nie brakowało już od wyjazdu z Pragi.  

Zaledwie mały kawałek drogi za stolicą czekało nas już nie lada zaskoczenie, kiedy naszym oczom ukazał się widok górujący nad małą miejscowością Želizy. Spoczywały tam w najlepsze 9 metrowe Čertovy hlavy ( Diabelskie głowy), wyrzeźbione w skałach około 1845r. Przystanek obowiązkowy dla wszystkich zmierzających w te strony. Zresztą ich spojrzenie jest tak sugestywne, że nie musicie się obawiać. I tak się tu zatrzymacie.

Po takim obiecującym początku wiedziałam, że przeszkodzić mi w dotarciu do Saksonii może tylko ewentualny koniec świata, a że ten miał miejsce w zeszłym roku, to szczęście było po mojej stronie.

Od naszego przyjazdu pogoda była kapryśna, krajobraz często  tonął w gęstej mgle, ale mnie to zupełnie nie przeszkadzało. Euforia z powodu wyjazdu przyćmiła wszystko. A oto kilka migawek z odwiedzonych miejsc. 

Spaliśmy po stronie czeskiej, w końcu jesteśmy z Polski i korony przemawiały do naszych kieszeni dużo bardziej, niż euro. Jednak nie stanowiło to żadnej przeszkody, aby kilka razy dziennie przemieszczać się pomiędzy Czechami, a Niemcami. Ta dostępność obu państw sprawiała, że łatwo było się zagalopować
.

Mieliśmy początkowo pewne obawy co do noclegu. Udało się go na prawdę okazyjnie zarezerwować, a to już wzbudzało pewne podejrzenia, ale szybko przekonaliśmy się, że niepotrzebnie.  Przerósł on wszelkie nasze oczekiwania. Na miejscu zastaliśmy klimatyczny, zabytkowy pensjonat o wdzięcznej nazwie Laura, gdzie za 20 euro czekał na nas kompletnie wyposażony i przyjemnie urządzony spory apartament. Niesamowite warunki, a gospodarze jak marzenie, więc tylko utwierdziliśmy się w przekonaniu, że musimy koniecznie wrócić do miejscowości Chřibská.

Refleksje po pobycie były natychmiastowe i całkowicie zbieżne.  Miejsce jest niewiarygodne i zapragnęliśmy tam wrócić jeszcze w tym roku. Jak będzie czas pokaże, ale wszystkim bez wahania polecam te strony. Nie można nie zauroczyć się saksońską rzeczywistością.

Znacie może te rejony? Ja byłam zdziwiona, że odkryłam je tak późno. Miejsce bowiem praktycznie po sąsiedzku, a nie miałam o nim zielonego pojęcia. To jest więc najlepszy dowód na to, że internet ma też swoje zalety;)