Słowacja i Liptovsky Mikulas - miejsce, gdzie straconono Janosika.

Słowacja ze względu na swoja bliskość i sąsiedztwo z Polską nigdy nie wydawała mi się szczególnie fascynująca. Czy też tak macie, że tam gdzie najbliżej okazuje się być najdalej? Najczęściej miejsca, do których mam rzut beretem odwiedzam na samym końcu, łudząc się, że przecież zdążę. I tak odwlekam ten moment do chwili, aż uświadomię sobie,  że czas płynie, a mnie niestety wcale nie jest bliżej do miejsc "na potem". 

W pierwszej kolejności na cele podróży wybieram kierunki, do których trzeba się trochę bardziej pofatygować i które nie są już tak łatwo osiągalne. I nie jestem pewna, czy przypadkiem na tym nie tracę. 

Jest to na tyle dziwny mechanizm, że mieszkając latami blisko czeskiej granicy, nie byłam w tak pożądanym miejscu, jak Praga. Wszystko się zmieniło, kiedy tylko wyprowadziłam się na północ Polski i wraz z wydłużeniem odległości zmalała do niej dostępność. Natychmiast zapłonęła we mnie żądza odwiedzin sąsiednich stron. Teraz bywam tam nagminnie.

Słowację z jednej strony chciałam odwiedzić, z drugiej była na tyle blisko, że nie brałam jej pod uwagę w przypadku możliwości dalszego wyjazdu. Aż pewnego razu udało się tak opracować urlop, aby w czasie jego trwania odwiedzić dwa kraje. Słowacja była druga w kolejce, ale ostatecznie wygrała rozgrywkę z samym Paryżem.

Słowacka przyroda, góry, spokój i krajobrazy spowodowały, że teraz biję się w piersi i zwracam honor. Przyznaję głośno: jestem zauroczona tym krajem.

Jako bazę wypadowo - noclegową na nasz pobyt obraliśmy Liptovský Mikuláš- miejsce, gdzie w 1713r.  więziono i stracono Janosika. Jest to miasto powiatowe w kraju żylińskim, otoczone przez |Tatry Zachodnie, Wysokie i Niskie. Miasto słynie z wielkich term, które zaspokoją wymagania nawet największych malkontentów. Polecam na cały dzień zabawy. My staraliśmy się moczyć po każdej wyczerpującej wyprawie w góry. Dzień na szlaku, przeplataliśmy kolejnym w termach i żadne choroby nie miały z nami szans. 

Z Liptovskeho Mikulasa wiedzie wiele szlaków górskich, w tym do mojej ulubionej Kvačianskej i Demanovskiej Doliny. Jest tam tak nieprzyzwoicie sielankowo, że wypad do tego miejsca powinien być przepisywany na receptę dla każdego, kogo życie zaczyna choć trochę uwierać. Spokój potrafi zdziałać w głowie większe przemeblowanie, niż chemia. A tam dosłownie opływaliśmy w ciszy. Wyleczyliśmy traumę po wizycie w Paryżu, nabraliśmy oddechu i ukoiliśmy skołatane nerwy. Matka natura wie, co dobre. 

Warto odwiedzić:

- Szczyt Chopok 2024m n.p.m.- więcej tutaj.
- Demanovska Dolina 
- Demanovska Jaskiniav( podobno piękna, nam niestety nie było dane)
-  Kvačianska Dolina z wodnymi młynami.

- Aquapark Tatralandia
- Liptovsky Mikulas z muzeum Janka Kráľa, gdzie po schwytaniu przetrzymywano Janosika.

Co zjeść?

Zawsze i wszędzie HALUSZKI.

 

Hej Słowacja! Lubicie?