Joga, czyli jak żyć świadomie?

Co robicie, aby utrzymać się w formie? Jeśli o mnie chodzi, to od zawsze byłam uzależniona od aktywności fizycznej. Już od dziecka  non stop w ruchu, zapisywałam się na wszystkie zajęcia, gdzie można tylko było trochę pobrykać. Z czasem byłam już sportowym nałogowcem. Na rowerze jeździłam tyle, że brakowało chętnych, aby mi towarzyszyć, a  z czasem zamarzyła mi się nawet jazda wyczynowa, ale do tego etapu już niestety nie dotarłam z powodu podupadającego zdrowia. Tak, a mówią, że niby sport to zdrowie:) W międzyczasie był też fitness, siłownia, amatorski tenis.
Po wielu przejściach i doświadczeniach moje niespokojne myśli i ledwo zipiący organizm nakierowały mnie na jogę. Nadal kontynuuję aktywność fizyczną pod wieloma postaciami, jednak właśnie pewne niedyspozycje zdrowotne zachęciły mnie do wyciszenia się i wypróbowania jogi. Wcześniej wydawała mi się ona zbyt statyczna i nuda, ale wystarczyły jedne zajęcia, abym zmieniła zdanie. Przede wszystkim zaskoczyła mnie jej wszechstronność, to ile elementów łączy i jak potrafi rozbudzić energię, a jednocześnie wyciszyć. 

Rozczaruję każdego, komu wydaje się, że joga to tylko medytacje i siedzenie w pozycji lotosu. Po pierwszych zajęciach nie byłam w stanie ruszyć niczym, z głową na czele. Żaden sport nawet uprawiany kilka  godzin dziennie, nie przyniósł mi takich efektów, jak właśnie wykonywane asany. Bolało mnie wszystko, nawet przestrzeń między palcami:) Odnalazłam te miejsca w ciele, o których mi się wcześniej nie śniło.

Joga to jednak nie gimnastyka. To filozofia łącząca harmonię ducha, intelektu i ciała. Oczywiście każdy z nas ma jakieś pojęcie o wpływie tych trzech składowych na nasze życie i zdrowie, ale dla mnie do pewnego czasu była to tylko teoria nie do zgłębienia. Obecnie wszystko się zmieniło i choć  przede mną jeszcze baaardzo daleka droga, to powoli uczę się siebie i równowagi. Mam świadomość, że mój czas jeszcze nie nadszedł, ale każda najmniejsza pozytywna zmiana utwierdza mnie w przekonaniu, jaki potencjał ma człowiek i jak bardzo brakuje nam świadomości w naszym codziennym życiu. To na prawdę niezwykłe.

Niestety brak czasu, zmęczenie, współczesny sposób życia, nie wpływa korzystnie na chęć zgłębiania sztuki, jaką jest joga. W pełni to rozumiem. Ale wiem już też, że nawet krótkie jej praktykowanie zmienia postrzeganie życia i świata i że potem nic już nie jest takie samo. Nagle w sam środek życiowego chaosu wkracza spokój, nasze ciało staje się gibkie i sprawne, a my zaczynamy panować  nad każdym ruchem, myślą, a w końcu nad sobą i swoim życiem.

Dla mnie osobiście najtrudniejsza jest medytacja i wyłączenie się z tego świata i gonitwy myśli. Dzięki jodze nauczyłam się jednak słuchać siebie i odkrywam wszystko na nowo. Zrozumiałam, jak potężnymi możliwościami dysponuje nasze ciało i psychika i jak mało z nich czerpiemy. A ja chcę to zmienić i brać z życia świadomie to co najlepsze.

 Namaste.