Zachodnia Australia samochodem - jak spędzić święta w aucie i przeżyć?

Sunęliśmy jedną z tych typowo australijskich pomarańczowych dróg prosto w stronę zachodzącego słońca lawirując pomiędzy rozhulanymi marzeniami, a wpadającymi pod koła kangurami, przypominającymi ruchomy tor przeszkód. Dłonie miałam spocone od zaciskania ich na korpusie aparatu, spust migawki negocjował warunki przedterminowego zwolnienia, a ja walczyłam, aby nie zamknąć powiek i nie przegapić widoku rodem z gry wideo, bo jakoś czułam, że od wyjazdu z domu cały czas wygrywam. W Polsce nastała Wigilia Bożego Narodzenia. W Australii święta przychodzą dzień po naszych, więc kiedy Polacy wypatrują pierwszej gwiazdki to Australijczycy żywią jeszcze ostatki nadziei, że może jednak część rodziny nie dojedzie, a święta zostaną publicznie odwołane. My nie wiedzieć dlaczego uznaliśmy, że to idealny moment, aby zamieszkać w samochodzie. Jezus mógł w stajence, my w aucie osobowym. Po co ma być łatwo, jak nie musi?

Gdybym pisała książkę o Australii, miałaby tytuł Wszystkie kolory nieba. Nigdzie indziej nie widziałam, aby niebo miało tak wiele oblicz i tyle do powiedzenia co tutaj. Podobnie jak słońce, księżyc i karaluchy. Wszystko w rozmiarze XXL.

Auto jadące wieczorową porą przez australijską pustą drogę musi tu działać na zwierzęta jak obietnica czegoś szczególnego, bo te urządzają sobie zawody w tym, które pierwsze i w bardziej spektakularny sposób zbliży się z maską nadjeżdżającego samochodu. Trzeba mieć czujność przyczajonego tygrysa, albo kieszenie pełne farta, aby nie skończyć z kangurem na przedniej szybie, bo ochotników nie brakuje. To tłumaczy dlaczego o pewnej godzinie drogi są tak puste, że jak nimi jedziesz to zastanawiasz się czego nie doczytałeś.

Mieliśmy małe autko o wybujałych ambicjach kampera, które z zewnątrz nie wyglądało jakby mogło pomieścić dorosłego człowieka, a co dopiero dwóch, pluszowego psa i świnię i to na dodatek w pozycji horyzontalnej. A jednak. Wystarczyły złożone siedzenia, materac, 2 poduszki i odtąd mieliśmy dom z miejscami w 1 rzędzie na najlepsze zachody słońca i druzgocące swym pięknem poranki. Jeżeli w Ikei myślą, że potrafią zagospodarować małą przestrzeń to nic nie wiedzą.

Nakreśliliśmy w wyobraźni wzniosły plan, że potoczymy się naszym mobilnym domem na kółkach prosto przed siebie szukać pierwszej gwiazdki, pustych plaż i jeszcze ciekawszej Australii nie wydając przy tym zawrotnej kwoty i ratując święta. Z tymi świętami to tak bardzo znowu nie wyszło. Oczekiwaliśmy cudu, a skończyło się na grillu nad oceanem, przerywanym słowotokiem zagubionego wędkarza, który nie pojmował, że reklamówki robiące za talerze i spalone resztki warzyw na aluminiowej tacce to w rzeczywistości wyjątkowy moment wigilijnej wieczerzy i najgorsza chwila, aby eskortować go do domu. Tylko my rozumieliśmy powagę sytuacji, która nie cuchnęłaby martwą rybą.

Australia bardziej, niż jakikolwiek inny znany mi kraj pozwala przywyknąć do życia na ulicy. Tutaj to bardziej jak flirt, wszystko przebiega łatwo i bezboleśnie i nawet nie wiesz, kiedy dajesz się uwieść wolności pod postacią dostępu do wszystkiego bez konieczności tego posiadania.

Grille elektryczne w parkach to szansa na ciepły posiłek, publiczne prysznice i toalety zaspokajają potrzebę higieny, woda pitna w Australii to zwykła kranówka szeroko dostępna w licznie występujących "poidłach", gdzieniegdzie da się pochwycić miejski internet, a po tym, jak w jednej z miejscowości zastaliśmy gniazdko elektryczne wmontowane w parkowego grilla zrozumiałam, że  Australia wyznacza nowe trendy w życiu na marginesie i jest to bardzo wysoko postawiona poprzeczka. Tu szanuje się nie tyle ludzkie potrzeby, co potrzeby człowieka ulicy XXI wieku, a to już zupełnie nowa jakość.

Mając na uwadze, że Australia Zachodnia jest kilkukrotnie większa od Polski, a my mieliśmy do dyspozycji tylko tygodniowy wycinek czasu pozostawało przywyknąć do świadomości, że co jak co, ale wszędzie to my nie pojedziemy. Ba, po tym w jakim pięknym stylu oddawaliśmy się przez te dni prokrastynacji to oboje jesteśmy pod wrażeniem, ze w ogóle udało nam się cokolwiek zobaczyć i że było tego nawet nie, aż tak mało, choć kilometry które przemierzaliśmy autem wydawały się tak znikome, że równie dobrze moglibyśmy je robić pieszo. 

Lubiliśmy nasze auto nie mniej, niż wylegiwanie się do południa i poranne niespodzianki w postaci tego co za oknami. Zazwyczaj na miejsce docieraliśmy nocą nie mając świadomości co zastaniemy, wystawiając głowę z bagażnika za dnia. W ten sposób po ciemku trafialiśmy do raju, a był tych rajów po drodze cały dostatek. Każdy miał swój osobliwy charakter i każdy opóźniał wyjazd do kolejnego, bo ciężko było uwierzyć, że dalej może być jakiś bardziej obiecujący, niż ten dotychczasowy.

Egzystencja w Australii jet trochę oburzająca, bo jakżeby inaczej, jeśli Polska walczy z wichurami, śniegiem, temperaturami poniżej zera i wszechobecnym smogiem, a tutaj bałwan z piasku nosi Ray Bany i przytula ananasa, nie wychodzi się z domu bez kremu z filtrem, a Św. Mikołaj popyla na nartach wodnych z całym zastępem kangurów. 

Australijczycy lubią rozmawiać i równie dużo się uśmiechają. Łączy nas tylko to drugie i nawet jeśli ich uśmiechy nie do końca szczere, mają automatyczne ładowanie to w moim przekonaniu lepiej dostać w twarz uśmiechem, niż z liścia. 

Tak wygląda "zwyczajne" życie w Australii.  Życie w aucie to jeszcze większa ciekawostka, która generuje zupełnie nowe wyzwania. Od tego, który parking nada się do spania bez potrzeby uciekania przed australijskim Strażnikiem Teksasu, przez to gdzie wolimy budzić się rano, aż do tego, jak i czym wyściełać auto, aby stać się niewidzialnym i czy spanie w bagażniku to symbol życiowej porażki czy sukcesu w dążeniu do niezależności od systemu. A w gratisie nauka negocjacji, bo żyjąc na tak małej przestrzeni po kłótni nie masz dokąd czmychnąć, więc albo się pozabijacie albo pogodzicie i szczęśliwie, jeśli to będzie ta druga opcja. 

Do domu w samochodzie przywykłam równie szybko co do dotychczasowych moich domów, gdziekolwiek były i jakikolwiek miały wymiar. Po zimnych kąpielach pod plażowymi prysznicami, codziennym jedzeniu kiełbasy na zmianę z cukinią, otulania się do snu powietrzem nagrzanego pojazdu oraz budzeniu pod żarem promieni słońca wpadających przez szpary w oknach uznałam, że do pełni szczęścia to mi potrzeba jeszcze mniej, niż zakładałam. Właściwie to całe moje szczęście mieściło się na 1 materacu i w otwartych drzwiach bagażnika, za którym zazwyczaj rozgrywała się sceneria jak z filmu. 

Nauczyliśmy się wiele, chociaż wciąż nie wszystkiego. Do perfekcji mościć auto na swój własny użytek. Spanie w niedozwolonych miejscach to nie są legendy, przerabialiśmy codziennie i albo to cud wydarzających się świąt, albo te zakazy to zwykła pro forma. Czas w aucie płynął nam dużo wolniej, więc najwidoczniej w pojazdach obowiązuje inna strefa czasowa. Benzyna jest tu na tyle tania, szczególnie w poniedziałki, że zastanawiamy się czy nie przeprowadzić się do auta na stałe. Kąpiele lepiej brać za dnia, bo woda w publicznych prysznicach zimna, a Australia nie zawsze i nie wszędzie, aż taka gorąca. Krem z filtrem 50 to podstawa, jeśli nie chcesz sypiać pod kołdrą z maści na poparzenia. Mycie zębów jest przereklamowane, wcale nie trzeba, tak często, tak ambitnie. Bez okularów przeciwsłonecznych przetrwają tylko najsilniejsi, a wypożyczenie auta 4x4 to najlepsze co można zrobić, ponieważ takim czołgiem idzie zaparkować, choćby na środku plaży. 

W Australii czy nie, co jakiś czas każdemu przydarzają się chwile, które potrafią wynagrodzić życie, nawet jeśli każą spoglądać na nie z przymkniętego bagażnika. Jeśli stary rok wyprowadził mnie do samochodu to trochę boję się myśleć co mi zmacha obecny. Biorąc pod uwagę tendencję z jaką powodzenia w moim życiu miksują się z porażkami na "normalność" nie mam co czekać. Mogłabym mieszkać w szklanym domu i lepić garnki ze złota, tylko po co, jeśli mogę co wieczór zasypiać z kanistrem wody wbijającym się w potylicę i obśmiewać własne życie z kimś kogo to również śmieszy. 

Już wkrótce o tym, co udało nam się odwiedzić. Nie było tego dużo ale, że było to trudno to przemilczeć. Nie wypada :-)