Kajakiem przez Dolinę Baryczy - Wąsosz - Osetno.

Na spływie kajakowym byłam raptem 2 razy w życiu, ale od pierwszego momentu złapałam bakcyla i stałam się orędowniczką tego rodzaju aktywności. Ponieważ w obu przypadkach płynęłam na tej samej trasie,  nie skłamię jeżeli  stwierdzę, że szlak Wąsosz - Osetno jest najpiękniejszym,  jaki widziałam.   

Odcinek ma 21 km, zaczyna się go pod mostem i pod mostem kończy:) Zajmuje on około 5-6 h wiosłowania, choć dość łatwo idzie zagapić się na malowniczy krajobraz i zapomnieć o skoordynowanych ruchach rękami. Widoki skłaniają raczej do wystawiania twarzy do słońca i leniwego dryfowania, jednak ważki skutecznie motywują do dalszego wysiłku. A, że nurtu właściwie brak, bywa męcząco.

Wbrew obawom krajobraz nawet przez chwilę nie grozi monotonią. Na trasie przepływa się pod kilkoma wiaduktami, pokonuje jazy i mija zabytkowy kościół w Sądowelu, grodzisko w Bełczu Małym, domki letniskowe, a nawet mini plażę. Flora i fauna Baryczy z perspektywy kajaka robi niesamowite wrażenie.

Dobrą nowiną jest to, że taka atrakcja wcale nie generuje wysokich kosztów. My płynęliśmy w 13 kajaków i wyniosło nas to po 30 zł od osoby. 

Jedyna niedogodność to nie do końca przemyślana organizacja, która wygląda w ten sposób, że kierowcy aut przed spływem odwożą pojazdy na specjalny parking, a na miejsce startu przywozi ich obsługa spływu. 

Po spływie jest się uzależnionym od organizatorów, którzy muszą przetransportować kierowców z powrotem, w celu odebrania samochodów, a tym samym pozostawionego w nich prowiantu niezbędnego na ognisko, które stanowi już obligatoryjny punkt wyprawy. 

Podczas pierwszego spływu wszystko przebiegło sprawnie, ale tym razem jakaś rozrywkowa ekipa za bardzo rozhulała się na rzece i zorganizowała taką balangę, że wymagała interwencji organizatorów. To spowodowało, że  obsługa spóźniła się po nas 3h.

Na szczęście pogoda była tak cudowna, że przyćmiła głód, a czas oczekiwania pozwoliła spożytkować na penetrowanie wiejskich zakamarków. Dzięki temu odkryliśmy Osetno, które okazało się wyjątkowo malowniczą i interesującą wioską, ale o tym w kolejnym wpisie.

Ale przejdźmy do najważniejszego, czyli tego na co czeka cała Polska - stylizacji na kajak. Opracowywałam ją przez cały tydzień. Po wielu dniach w znoju i pocie i milionie nieudanych prób podjęcia właściwej decyzji, w desperackim amoku na nowo przestudiowałam bloga K. Tusk i idąc za jej radami postawiłam na nieśmiertelną czerń. Bezpiecznie, wytwornie i uniwersalnie. Kontrastowa czapeczka spaja outfit.

Buty tym razem nie od Louboutina ale od Pana Kauflanda tudzież Auchana (nie pamiętam), ponieważ nie wiedzieć dlaczego projektant w nowej kolekcji nie uwzględnił modelu do wody.
  
Myślę jednak, że udało mi się zachować styl i nawet w ekstremalnych warunkach prezentować się glamour. Czułam się w tym zestawie wspaniale!

Dzięki tej wyprawie zapałałam niegasnącą chęcią powrotu do Doliny Baryczy i odkrycia tego pięknego regionu, więc oczekujcie mnie tam wkrótce. Jeżeli macie jakieś godne polecenia miejsca w tych okolicach to piszcie proszę w komentarzach. I sami powiedzcie, czy tam nie jest nadzwyczajnie? I czy mój look nie prezentuje się wybitnie dobrze?