Zamek Orawski na Słowacji i wyniki rozdania.

Upodobałam sobie zamki, więc dzisiaj znowu o jednym. I to nie byle jakim, tylko o takim z prawdziwego zdarzenia. Są zamki i zameczki, ten zasługuje na miano zamczyska. Nieziemskim widokiem jest zarówno on sam, jak i panorama, którą można oglądać z jego okien. 

Dostrzegliśmy go z okien naszego bzika, mknąc w stronę Liptovskiego Mikuláša. Ale ciężko byłoby go nie zauważyć. Usytuowany na skale, 112 metrów nad rzeką Orava, okazały gmach nęci wędrowców swoim wdziękiem. A ma go co nie miara.

Zamek Orawski ( Oravsky hrad) dumnie króluje nad okolicą Oravskiego Podzámoka i pewnie nie jednej zdumionej osobie zamieszał w planach. Co prawda biorąc pod uwagę jego popularność zakładam, że większość osób ma świadomość jego istnienia wybierając się na Słowację, ale nasz wyjazd był tak spontaniczny i nieprzygotowany, że miarą jego sukcesu była już sama wiedza na temat tego, gdzie w ogóle leży Słowacja. 

Po zajechaniu do słowackich sąsiadów, każde miejsce odkrywaliśmy niczym dzieci we mgle, czyli tak, jak lubię. Wspominałam już, że zakochałam się w słowackich pejzażach? Ten kraj jest jak ilustracja do bajki, a zamek to tylko jeden z piękniejszych elementów tej układanki, który zaspokaja wszystkie estetyczne potrzeby. 

Niejednokrotnie nurtuje mnie pytanie, gdzie wraz z postępem cywilizacji uleciała wszelka fantazja architektoniczna? Efekty maleją proporcjonalnie do rozwoju budownictwa. Być może ograniczenia stymulują wyobraźnię, a wraz z ich brakiem, ta niedomaga?

Wciąż nie wiem, ale jak widzę te stawiane obecnie betonowe kloce, w których każdy 1m2 wyprzedaje się za krocie, to jestem na skraju załamania. 

Tymczasem wieki temu, bez ciężkiego sprzętu człowiek potrafił stworzyć coś tak pięknego. I co my dzisiaj nazywamy postępem? Umiejętność postawienia 4 ścian i dachu? Jeżeli to jest rozwój to ja wolę być opóźniona.

Zamek jest prawie całkowicie udostępniony do zwiedzania, więc jest to prawdziwa gratka ze względu na mnogość pięter, rozmaitych przejść, komnat i schodów. Dzięki zróżnicowanej konstrukcji wędruje się po ciekawych zakamarkach, wspina i spuszcza stromymi schodami w dół. We wnętrzach zamku funkcjonuje muzeum. Polecam wszystkim, którzy tak jak ja, lubią zafundować sobie powrót  do przeszłości. A propos to tu kręcono bodajże jeden z odcinków Janosika.

Pod zamkiem funkcjonuje również przyjemna restauracja, w której można uraczyć się lokalnymi przysmakami, co dla mnie ma spore znaczenie, ponieważ nie ukrywam, że lubię jeść. A przynajmniej lubiłam, kiedy mogłam się bezkarnie opychać czym popadnie. Oto zdjęcie z czasów mojej kulinarnej świetności, czyli jeszcze całkiem niedawno.

Ukłony dla tych, co stawiali ten orawski okaz. Dzisiaj mógłby im dorównać już tylko Bob Budowniczy.

WYNIKI ROZDANIA

Po trudach i znojach udało mi się wybrać zwyciężczynię rozdania i nagrodę niespodziankę wygrywa: intruz.

Serdecznie gratuluję i proszę o przesłanie swoich danych do wysyłki na adres: ewa.traveller@gmail.com w ciągu 3 dni. W razie braku kontaktu, typuję kolejną osobę.

Pozostałym bardzo dziękuję za udział, niestety świat jest brutalny i mogła wygrać tylko jedna osoba. Do następnego razu.