FIGUERES - z wizytą u Salvadora Dali.

 

Jednym z kluczowych miejsc do odwiedzenia w Hiszpanii było dla mnie oczywiście Figueres i Teatro-Museu Dalí de Figueres w północnej Katalonii. Jako fanka tego ekscentrycznego artysty nie mogłam sobie darować wizyty w miejscu w którym żył, a teraz spoczywa i które zawiera zbiór wytworów jego budzącej skrajne emocje wyobraźni.

Chociaż nie starczyło mi czasu i pieniędzy, aby podążyć tropem Trójkąta Dalego i odwiedzić Cadaques oraz  Castillo de Púbol  to wierzcie mi, że to jedno miejsce całkowicie zaspokoiło moją żądzę obcowania z surrealistycznym artystą. Nie ukrywam, że na Muzeum Dalego zależało mi najbardziej i radość z jego zwiedzenia całkowicie przyćmiła niemożność dotarcia do pozostałych miejsc. A w duchu po cichu liczę, że obróci się to na moją korzyść i będzie stanowiło kolejny powód do powrotu do Katalonii.

 

Tym, którzy w owym miejscu jeszcze nie byli pragnę jedynie zasugerować, aby nie zniechęcali się klasyczną nazwą muzeum w obawie przed zastaniem skostniałej instytucji kultury i sztuki, do jakiej przyzwyczajono nas podczas licznych szkolnych wycieczek. 

To muzeum to bardziej plac zabaw, gdzie nasze zmysły atakują absurdalne twory, nierzeczywiste obrazy i rzeźby i przejawy awangardy w najczystszej postaci. Bardzo prowokacyjne, czasami oburzające, niezrozumiałe, a jednak w dziwny sposób hipnotyzujące i budzące skrajne emocje. Niesamowite, jak sam Salvador, który z jednej strony zachwycał, z drugiej szokował.

Jak dla mnie Dali zasługuje na uznanie z jeszcze jednego powodu. A to z takiego, że jako jeden z maleńkiej garstki mężczyzn na świecie, zafascynował się i zakochał w starszej kobiecie :). W czasach gdzie króluje jakiś groteskowy i niebezpieczny wręcz kult młodości, okraszony rozwodami starszych Panów w celu poszukiwania sobie młodszej żony, biję ukłony przed tym zwariowanym człowiekiem, który oddał serce dojrzalszej Gali i z którą pozostał do śmierci. To, że odbił ją przyjacielowi to już inna kwestia;).

Samo muzeum ozdobione jest małymi chlebkami i wielkim jajkami, które Dali wyjątkowo sobie upodobał. Ponieważ sam twierdził, że wykluł się z jaja, warto mieć świadomość, jak wiele dla niego  znaczyły;).

Dziedziniec to chyba najbardziej spektakularna część całego kompleksu muzealnego. Niestety można było robić zdjęcia wyłącznie bez lampy błyskowej, więc z efektem bywało różnie.

Miał też swoją wizję faszyzmu.

 

Chyba jeden z bardziej znaczących obrazów - jego żony GALI.

 

Tworzył nie tylko obrazy czy rzeźby.

Jego szalone, niebezpieczne wizje mają w sobie coś pociągającego i to muzeum jest na to najlepszym dowodem. Koncentracja takiej ilości jego sztuki w jednym miejscu przyprawiło mnie o permanentny zachwyt. W tym szaleństwie na prawdę tkwi geniusz.

Na dowód, jak mi zależało, aby je zwiedzić niech świadczy fakt, że byliśmy pierwsi pod wejściem, jeszcze przed jego otwarciem. A aby tam dotrzeć musieliśmy dojechać autobusem z Tossa de Mar do Girony i tam przesiąść się na pociąg do Figueres. Łącznie to około 2h podróży we wczesnych godzinach porannych, co dla mnie jest jedną z najgorszych możliwych opcji.

Jednak Figueres to nie tylko Muzeum. 

Co prawda stanowi stanowi ono punkt centralny miejscowości, ale spacer jego urokliwymi starymi uliczkami, twierdza i niesamowity punkt widokowy na góry również zasługują na uwagę. Mam jednak świadomość, że miasteczko nie prosperowałoby tak dobrze bez ducha Salvadora. Cieszę się zatem, że dzięki niemu żyje i nie popada w ruinę, jak inne zapomniane prowincje.

Punkt widokowy.

Twierdza San Fernando z XVIII w.

 Kto doczytał do końca? Jak wrażenia?