MANEKIN i naleśniki na 100 sposobów.

Wczoraj ku własnej uciesze odwiedziłam Poznań, co musiało skończyć się wizytą w mojej ulubionej naleśnikarni "Manekin". Kiedy zetknęłam się z nią po raz pierwszy, w całej Polsce istniały tylko dwa lokale w Toruniu i Bydgoszczy. Była to miłość od pierwszego kęsa. Teraz sieć się rozrasta, co z radością obserwuję, ponieważ ich naleśniki to moja słabość, a ciężko było jechać tyle kilometrów tylko na naleśnika. Liczę, że sukcesywnie  dotrą i na Dolny Śląsk, a wówczas za siebie nie ręczę.

Menu jest bogate i urozmaicone, a ceny bardzo przystępne. Znajdziemy tam naleśniki na kilkadziesiąt sposobów, od wytrawnych po słodkie, zarówno dla mięsożernych, jak i wegetarian. U mnie póki co dominują te o smaku nadzienia ruskich pierogów. Ale poza listą dań moją uwagę równie mocno przyciąga  wystrój lokalu. W każdym mieście jest on inny, aczkolwiek charakterystyczny i spójny na tyle, aby nigdy nie mieć wątpliwości, gdzie się znajdujemy.

W Poznaniu wrażenie robi jego ogromna dwupiętrowa powierzchnia z kilkoma różnorodnymi salami, która po naszym przyjściu zapełniła się w mgnieniu oka. 

Kiedy wychodziliśmy okazało się, że w lokalu był komplet i przy wejściu stała kolejka ludzi czekających na wolny stolik. To mówi samo za siebie. 

Niestety z tego też powodu nie udało mi się zrobić zdjęć całości, za to zdążyłam wzbudzić spore zainteresowanie biegając z aparatem pośród stolików i pstrykając foty na oczach konsumującego tłumu. Nadrobiłam za to w toalecie. Te w Manekinie zachęcają nie mniej, niż pozostała część lokalu.

Nie wiem czy znacie to miejsce, ale dla mnie to już obowiązkowy punkt odwiedzin w miastach, w których istnieje. Mam nadzieję, że nie przyjdzie mi długo czekać do kolejnej wizyty. W końcu jeszcze kilkadziesiąt naleśników czeka na wypróbowanie.