Bystrzyca Kłodzka - miasto królewskie nie do opowiedzenia i urodzinowe wspomnienia.

Jak wyobrażacie sobie wymarzone urodziny? Dla jednych to kolacja przy świecach, dla innych kino i restauracja, dla kogoś jeszcze może urodzinowe zakupy. 

Ja miałam okazję uczestniczyć w imprezie urodzinowej, jak dla mnie wyjątkowej, ponieważ dotyczącej bliskiej mi osoby, a skomponowanej z tego, co według mnie najlepsze: z przyrody, wypoczynku,  fantastycznego towarzystwa i zabawy. Po prostu przepływ dobrej energii, pozytywnych emocji i ciepła bijącego od każdej osoby. A wokół góry, chaty, ogień i woda. Umysł się resetuje, dusza śpiewa, a czas przestaje grać rolę. 

W takich chwilach, jak na dłoni widać i czuć co w życiu ma znaczenie. Najczystsza forma radości z obecności bliskich, rozedrgane struny w sercu i uczucia, które mieszają się niczym nogi w tańcu. Aura była magiczna, a wydarzenie wyjątkowe.

Wszystko miało miejsce w miejscu, którego nie sposób tu pominąć, w pięknej agroturystyce w Górach Bystrzyckich, która za dnia przypominała bajkę.

A po zmroku zamieniała się w baśń.

Nasze harce, choć trwały do rana( przynajmniej dla niektórych) nie zniechęciły do kolejnego dnia, który zaowocował przechadzką w góry, w celu przywrócenia pionu i przewietrzenia głowy. Bóg musiał też tam być, bo pogoda była wymarzona, a czarujące widoki spowodowały, że mój aparat sponiewierany ilością zdjęć, ledwo przetrwał. Ale cóż mogłam zrobić, padłam na kolana przed pięknem matki natury.

Po drodze mieliśmy jeszcze bliskie spotkanie z wyjątkowo subordynowanym owczym gangiem.

Znalazł się i czas na odpoczynek w przytulnym schronisku Jagodna, którego wystrój wzbudził w nas niekłamany zachwyt.

Wracając, postanowiliśmy pozwiedzać okolicę na własną rękę i okazało się, że Bystrzyca Kłodzka dopiero otwierała przed nami swoje podwoje. To miasto całkowicie zwaliło mnie z nóg. Po tym, co zobaczyłam nie mam zielonego pojęcia, dlaczego wciąż pozostaje w cieniu i przegrywa popularnością chociażby z Kłodzkiem. Ja i moja nieświadomość wstrzymałyśmy oddech, kiedy na tablicy informacyjnej przeczytałam, że to miasto królewskie z XIII - XIVw. z zachowanym praktycznie całym systemem fortyfikacji. Chwilę później te suche fakty zamieniły się w rzeczywistość, która cięła serce zachwytem. Tymczasem kto to  widział, kto o tym wie?!

 Ratusz.

Wiadukt kolejowy.

 Turkusowy most.

Figurka Św. Jana Nepomucena

 

Widok na mury miasta, który przywoływał mi na myśl Budziszyn.

 Baszta Bramy Wodnej.

 Figura Trójcy Świętej

Pręgierz, o pobudzającym wyobraźnię, fallicznym kształcie. Ktoś się domyśla dlaczego?;)

Kościółek z XVIIw.

 Baszta Kłodzka.

Ubolewam, że takie perełki giną w świadomości ludzkiej, podczas gdy odnalezione przypadkowo dostarczają nie lada wrażeń. Polecam serdecznie odwiedzić każdemu. Z takich miejsc wyjeżdża się oczarowanym, o ile w ogóle się wyjeżdża.

A Wy mieliście okazję tam bawić? Pewnie się zaraz okaże, że wszyscy już tam byli, ale to i tak nie stłumi mojej ekscytacji. Jestem niczym dziecko, które odkrywa plac zabaw. I kocham ten stan, bo najgorsze to utracić umiejętność zachwytu.