COMO - PODĄŻAJĄC TROPEM GEORGA CLOONEYA.

O Como pierwszy raz przeczytałam w jakimś babskim czasopiśmie podebranym mamie i  pamiętam go do dzisiaj, co mi się prawie nie zdarza. Wszystko za sprawą Georga Clooneya. Niestety nie był dołączony do gazety, ale właśnie w tym artykule całą uwagę poświęcono wiadomości, że kupił w Como Villę i jest to ulubione miejsce jego wypoczynku. Czy trzeba mi było czegoś więcej?

Stwierdziłam, że skoro ktoś kto może pojechać dosłownie wszędzie, obdarowuje swoją atencją to włoskie miasteczko to najwidoczniej warto się tam pofatygować. Zwłaszcza, kiedy jest się od niego 1,5h drogi. 

Do Como dotarliśmy pociągiem z Mediolanu. Dojazd trwał raptem 1,5h więc bez problemu dało się zorganizować 1dniowy wypad. Poświęciliśmy dla niego dzień w mieście mody, więc moje oczekiwania były dość wygórowane, tym bardziej, że koszt przejazdu w 2 strony /1os to ponad 18 euro. 

Wspominałam już, że ponad połowę naszego budżetu na wczasy pożarły przejazdy? Tak? To powtórzę raz jeszcze. Gdybyśmy spędzili go w 1 miejscu to nasz 2 tyg. pobyt okazałby się żenująco tani. Ale nie potrafiłabym, mając to wszystko dookoła.

Zwiedzanie zaczęliśmy od wizyty w informacji. Ta znajdowała się na dworcu, co już stanowiło znak, że nie jest to pierwsze lepsze miejsce, do jakiego mogliśmy trafić, a bardzo skutecznie zorganizowana turystyczna machina. Pan w informacji z uśmiechem na ustach wygłosił 10 minutową tyradę odnośnie zalet Como, po czym wyposażył nas w mapkę i palące pragnienie jak najszybszego zwiedzenia tego wyjątkowego miejsca. Byliśmy gotowi mu sprostać.

Okazało się, iż  Como nie wymaga żadnych specjalnych zabiegów, aby dać się polubić. Kilka minut po wyruszeniu w miasto staliśmy już nad ogromnym jeziorem o tej samej nazwie, z widokiem na majestatyczne Alpy, brzegiem wił się malowniczy deptak i równie piękne zabudowania. Po tafli niezmąconej wody sunęły hydroplany, a na kamiennych murkach wygrzewały się kaczki. Sielanka, niczym w amerykańskim filmie. Luksus w połączeniu z naturą to kombinacja idealna.

Czułam się jak w bajce o zaczarowanym ołówku, który realizuje każdy pomysł. Jakbym była świadkiem materializowania się moich marzeń i snów. Nie mogłam w to uwierzyć. Miałam chociaż nadzieję, że to już wszystko i dzięki temu szybko osiągnę etap znudzenia. Niestety. W oddali majaczyły dachy i budowle starego miasta, które oznaczały, że strefa wrażeń niezmiennie przed nami. 

Moje niecenzuralne myśli popłynęły daleko i gdyby je podsumować i wypikać 3/4 treści to brzmiałyby: no nic nie zrobię, rzeczywiście tu k....super pięknie! Zachwycająco, jak jasna cholera! Ulżyłam sobie i byłam gotowa ruszyć przed siebie, aby w dalszym ciągu wydawać okrzyki podziwu.

George Clooney to nie jedyny słynny mieszkaniec Como. Dużo przed nim urodził się tam A. Volta, wynalazca jednostki napięcia elektrycznego - wolta. Jak sądzę tego pana również nie trzeba nikomu przedstawiać. Sam zadbał, aby o nim pamiętano i to na tyle skutecznie, że doczekał się świątyni Tempio Voltiano w centralnym punkcie Como ( na zdjęciu poniżej).

Stare miasto to 100% włoskiego klimatu ze swoimi wąskimi uliczkami, drogimi lecz uroczymi sklepikami ( buty to średnio wydatek rzędu 300zł), przytulnymi knajpkami i własną katedrą Duomo, która wywołuje skuteczny opad szczęki. Myślałam, że z kościołów widziałam już wszystko w Mediolanie, ale gdzież tam. Jeszcze nie raz we Włoszech  miałam się przekonać, że widocznie tamtejsze świątynie to kumulacja całego ludzkiego ego wymieszanego z największym kunsztem i ekonomicznymi możliwościami, bo od ich piękna, aż bolały oczy. 

Duomo

Miasto daje odczuć biedakowi, że jest tylko biedakiem, ale jak się mocno postara to może uda mu się wjechać kolejką ponad miasto i spojrzeć na Como z góry. Wówczas chociaż na chwilę role się odwrócą. Będzie go to jednak kosztowało 5,30 euro ( przynajmniej w 2 strony.) Sam przejazd trwa krótko, ale warto się tam zatargać, choćby po to, aby zobaczyć prywatne posiadłości, na jakie przeciętnego Kowalskiego nie stać. Niech nie da się zwieść poczuciu wyższości tylko dlatego, że chwilowo znalazł się wyżej;)

 Moje chwilowe poczucie wyższości nad Como.

Po całym dniu zwiedzania przyszła pora na najgorsze, czyli poszukiwania kolacji. Zaplecze gastronomiczne Como niespecjalnie trafiało w nasz budżet, ale zbliżaliśmy się do tej cienkiej granicy, kiedy z głodu zaczęło się nam robić wszystko jedno i lada chwila bylibyśmy już w stanie wziąć kredyt we frankach, byle tylko móc najeść się do syta. 

Zajęło nam to jakąś godzinę, ale ostatecznie trafiliśmy na takie apertivo, że ogarnęło nas wzruszenie. Wystarczyło wybrać z menu dowolnego drinka od 5 euro wzwyż i otwierały się bramy gastronomicznego raju. Lokal nazywał się L'Ambrosiano, a mieścił na Piazza Cavour 8. Bardzo dobra oferta za przystępną cenę. Wspominam to tym lepiej, że nasze przekroczenie progu idealnie zsynchronizowało się z potężną ulewą. My podziwialiśmy ją jednak zza szyby i znad pełnego talerza i kieliszka. Przynajmniej do końca kolacji. Potem próbowaliśmy być szybsi, niż deszcz, ale jednak musimy jeszcze potrenować.

Pobyt w Como był niezapomniany do ostatniej minuty. Bieg w ulewie skutecznie zadbał o niezatarte wspomnienie tamtego dnia. I nie zmieniłabym nic, chyba że pozwoliła  sobie zostać nieco dłużej i dała szansę G. Clooneyowi na spotkanie mnie. No cóż, będzie musiał z tym żyć. Może teraz Wy podejmiecie wyzwanie?:)